Τι, προτιμάτε φωτογραφία της Διαμαντοπούλου; Εγώ τις βρίσκω σαφώς πιό ελκυστικές...
Άννα Διαμαντοπούλου, η Σκύλλα και η Χάρυβδης της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ότι πιό αντιδραστικό, ότι πιό λυσσαλέα νεοφιλελεύθερο έχει να παρουσιάσει ο δικομματισμός. Ιδεολογική πέμπτη φάλαγγα της άρχουσας τάξης, ατάλαντη, σκληροπυρηνική, χωρίς φαντασία και προπάντων θα έλεγα (αλλά δε λέω, το κρατάω για τον εαυτό μου) σκατόψυχη μέχρι κόκκαλο! Ωχ, μούφυγε!
Τι λέγαμε; Α, για την Αννούλα. Groupie του μεγαλύτερου παλιοτόμαρου που πέρασε ποτέ από την γερμανική πολιτική, του αδίστακτου νεοφιλελεύθερου ταλιμπάν, Γκέρχαρτ Σρέντερ, ονειρεύεται μιά ξεπατικούρα του αντιλαϊκού συνοθυλεύματος "Ατζέντα 2010" που εφεύρε και έμπηξε στην καρδιά της γερμανικής κοινωνίας ο επάρατος πρώην καγκελάριος, που γύρισε την γερμανική κοινωνία τριάντα χρόνια πίσω: Την "Ατζέντα 2020" όπως την ονομάζει.
Τι ζητάει η Διαμαντοπούλου; Την καθιέρωση του βίτσιου του σαδομαζοχισμού σαν κοινωνικοπολιτικό μοντέλλο! Σαδισμός από την πλευρά της Εξουσίας, μαζοχισμός από την πλευρά της κοινωνίας εννοεί η κουφ-λάκω*, που δεν ήρθε στην ώρα της όταν έβρεχε ανθρωπιά επειδή ερχότανε από τον Χολ..αργώ, λέει.
* Και σιγά να μη πω, από ποιές δύο λέξεις έχει κατασκευαστεί η...επιστημονική αυτή ορολογία....
Διαβάστε τι είπε Άννα με την θρούμπα και δοξάστε την!
Κρίσιμο ρεύμα; Δηλαδή; Υπάρχουν και μη κρίσιμα ρεύματα; Και αν υπάρχουν κρίσιμα και μη κρίσιμα ποιά είναι η θέση τους στην ξεσκισμένη την δημοκρατία που επικαλούνται τα σούργελα που στέκονται πάντα κάτω από την πλευρά του σύννεφου που δεν βρέχει;
Το κρίσιμο ρεύμα που υποστηρίζει μεταρρύθμιση, που υποστηρίζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, που υποστηρίζει αλλαγές και καινοτομίες, αλλαγή της νόρμας που είχαμε μέχρι τώρα. Θεωρώ ότι αυτή η ατζέντα πρέπει να έχει τρεις μεγάλες ενότητες:
Αχά, μάλιστα! Αυτό το ρεύμα που γουστάρει να γυρίσει τον εργαζόμενο στην εποχή που τον θέριζε το μαγκάλι και τον διασκέδαζε η...λατέρνα, και γαμώ τις...νόρμες!
Ασφάλεια και σταθερότητα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Την ασφάλεια και σταθερότητα που γευόμαστε τώρα δηλαδή...
Δουλειές, δουλειές, δουλειές
Πρέπει να εννοεί ανεργία, ανεργία, ανεργία η μαντάμ...
και Κοινωνική συνοχή και δίχτυ προστασίας...
εδώ δεν σούρχεται να την πιάσεις και να της χώσεις μιά κουτουλιά στα τσαούλια, να γίνει η ρούτζα της ΒΙΟ.ΠΑ, που τολμάει η ξεφτύλω να μιλάει για δίχτυα και παραγάδια προστασίας, την στιγμή που αφανίζουν το κράτος πρόνοιας και τσεκουρεύουν με το ψιλό (τσεκούρι) επιδόματα και άλλες κοινωνικές παροχές;
Ξέρετε, ο φανατικός νεοφιλελεύθερος δεν είναι μόνο στόκος και μισάνθρωπος, αλλά ρέπει και προς τον ολοκληρωτισμό. Τα νεοφιλελεύθερα πειράματα ευδοκιμούν ιδιαίτερα σε κάτι τσαχπίνικα συστηματάκια, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται καρφωμένα πάνω στις στρατιωτικές ή αστυνομικές επωμίδες, δίπλα από τα γαλόνια.
Κάτι τέτοια όνειρα βλέπει η καρχαρίας Παιδείας, αλλά πρόλαβε και γεννήθηκε χιλιανός ο ρουφιάνος ο Πινοτσέτ, και άντε τώρα να ικανοποιήσει η υπουργός την λατινοαμερικανική της φαντασίωση σαν golden girl. Να γίνουν εκλογές, δεν λέει όχι η κυρία, αλλά να γίνουνε με τέτοιον τρόπο, που να επιτρέπει την διαστροφή κάθε φέρελπι σωτήτα πολιτικού, να βγάλει ο άνθρωπος το άχτι και τα απωθημένα του πάνω στον λαό που τον ψήφισε.
Να στηθεί μια κυβέρνηση που θα σώσει την Ελλάδα από τον κομμουνισμό, ή από την χρεωκοπία, ή από τον επεκτατισμό της FYROM, ή από την καταστροφή που περιμένει τον πλανήτη αυτό τον χρόνο, σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγια. Μιά κυβέρνηση χωρίς "χρονικούς περιορισμούς", όσο πάρει, από πέντε τέρμινα μέχρι "πάλι με χρόνια και καιρούς", και ζήτω η απριλιανή επανάσταση του 1967 και φτου τους αφνούς που την σταμάτησαν τόσο απότομα πάνω στο άνθος της ηλικίας της.
Με λίγους πολιτικούς νάναι καμωμένη, λέει η Διαμαντοπούλου, αλλά ξέχασε να μας πει με πόσους ακριβώς. Τι πα να πει λίγους; Ένας ο πρωθυπουργός και ταυτόχρονα αντιπρόεδρος, υπουργός Εξωτερικών και Αμύνης. Ένας ακόμα για υπουργός Εσωτερικών, Δημοσίας Τάξεως, Προστασίας του Πολίτη και Οικονομίας. Ένας ακόμα για το Παιδείας Αθλητισμού και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού, Υγείας, Εργασίας και Δικαιοσύνης, φτάνουν. Αρκεί να συμμετέχουν και οι "άριστοι των Ελλήνων" φυσικά. Και ποιοί είναι αυτοί; Σίγουροι είναι μόνο οι Κακλαμάνης, Πετσάλνικος, Νίκος Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παπανδρέου και Χρυσοχοΐδης, οι υπόλοιποι όμως;
Η ανόρθωση της χώρας προέχει. Εκλογές γρήγορα κατά την εκτίμησή μου, σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, θα είναι μια πρόσκαιρη νίκη του λαϊκισμού, των αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων, οι οποίες συσπειρώνονται.
Τι λέγαμε; Εκλογές μιά "πρόσκαιρη νίκη του λαϊκισμού", τι άλλο; Αλλά αυτές οι εκλογές που φέρανε τους κοπρίτες στην εξουσία ήταν η "τελική νίκη του σοσιαλισμού", όχι παίζουμε.
Θεωρώ ότι όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, η επόμενη Κυβέρνηση και ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, θα πρέπει να είναι Κυβέρνηση προγραμματικής συμφωνίας και με Πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου.
Θα πάνε, όταν πάνε, οι πολίτες να ψηφίσουν, αφού δεν γίνεται αλλιώς, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να δεχτεί η πολιτική την βούλησή τους. Μη λέμε μαλακίες τώρα, ότι και να αποφασίσουν αυτοί, εμείς τους γράφουμε εκεί που ξέρουμε και σώζουμε την πατρίδα. Τι πα να πει "και ποιόν θα βγάλετε πρωθυπουργό"; Τι σημασία έχουν τα ονόματα; Κάποιον θα βγάλουμε. Κάποιον σαν τον Παπαδήμο, τύπου Παπαδήμου. Όπως λέμε αλεύρι τύπου 405.
...Και βεβαίως δεν μπορεί να συνεχίσουμε απλά με τη λογική των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων. Δεν μπορεί ο εργαζόμενος να είναι αδιάφορος για το τι συμβαίνει στην επιχείρησή του, δεν μπορεί να μην πάμε στη λογική των επιχειρησιακών συμβάσεων και στη συνεννόηση πια ανάμεσα στον εργοδότη και στον εργαζόμενο»....
Πονηρή η βλάχα, ε; Τέρμα με τις κλαδικές και όλες αυτές τις συμβάσεις εργασίας, που βασίζονται στην...αδιαφορία του εργαζόμενου για την επιχείρηση που εργάζεται και βουρ στον πατσά σε εκείνες τις συμβάσεις που είναι προϊόντα της παθιασμένης αγάπης του εργατοϋπαλλήλου προς την επιχείρηση και το αφεντικό του.
Πέτυχαν τον λαό συναχωμένο και βρήκανε την ευκαιρία να κάνουν τις κολώνιες ακόμα και οι κλανιές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου