Μεγάλο σουτ χθες ο Σλούκας! Εκεί πάνω στην εκπνοή, πίσω από την μεσαία γραμμή, αυτό το απίστευτο σουτ της απελπισίας, που βρήκε τον δρόμο προς το καλάθι της Γαλατά σαν να ήταν ελεύθερη βολή. Δεν έφτασε δυστυχώς για το διπλό στην Κωνσταντινούπολη, ο Ολυμπιακός έχασε στον πόντο στην παράταση, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Πράσινος ο βραχόκηπος, ναι, καταπράσινος μάλιστα, αλλά δικά μας τα παιδιά του Πειραιά όταν αγωνίζονται εις τας Ευρώπας, εντάξει;
Μεγάλο σουτ ο Σλούκας λοιπόν και η εξέλιξη του αγώνα να θυμίζει απόλυτα Ελλάδα! Την Ελλάδα που βάζει το κεφάλι κάτω και πάει να κάνει ράϊ, καθώς η Γαλατά έφευγε γκαζάτη με 14 πόντους μπροστά. Αλλά και την Ελλάδα που αντιστέκεται, την Ελλάδα που επιμένει (δύο φορές 14 πόντοι διαφορά) και φτάνει να ξέρει που πατάει και που πηγαίνει, και ας μην μπήκε το νικητήριο σουτ στο τέλος.
Και ας μη μπήκε το τελευταίο σουτ; Καλά, δίκιο έχετε, δεν έχει σημασία ο τρόπος που χάνεις στο μπάσκετ, που η νίκη είναι παράδεισος και όλα τ΄άλλα κόλαση, ελλείψει ισοπαλίας. Είπαμε, δίκιο έχετε, μη βαράτε! Τι κι΄αν ήταν μεγάλο το σουτ του Σλούκα λοιπόν, αφού δεν έφυγε ο γαύρος με το ροζ φύλλο από το γήπεδο, δώρον άδωρον,
Καλή η αντίσταση, δεν λέω, αλλά χωρίς την νίκη δεν είναι τίποτα άλλο από μιά χαμένη μάχη, μιά χαμένη ευκαιρία. Και να δείτε που δεν υφίσταται "αξιοπρεπής ήττα" όταν χάνεις ΚΑΘΕ μάχη! Είναι κάτι που δεν το αντέχει ούτε ο πιό φανατικός οπαδός! Χάνεις το πέμπτο σερί ματσάκι παλεύοντας σαν λιοντάρι; Είσαι καθήκι κύριε παίκτα και δεν τιμάς την φανέλλα την οποία φοράς! Έτσι!
Θα πείτε τώρα, οκ οι γαύροι το πάλαιψαν κι΄όλας, εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας τι κάναμε; Αν το δούμε μεμονωμένα το ματσάκι στο οποίο συμμετέχουμε σαν παίκτες ή σαν θεατές, το ματσάκι της ζωής μας, το ματσάκι της μιζέριας μας δηλαδή, θα δούμε όντως "αξιοπρεπείς εμφανίσεις": Πορείες, απεργίες, πορείες, απεργίες, πορείες, απεργίες. Αλλά έχουμε σαρώσει τα κίτρινα φύλλα, φίλοι μου, στο τέλος δεν μας βγαίνει καμμία άμυνα ή βλέπουμε το καλάθι σαν δαχτυλήθρα!
Ήττα στην ήττα, ήττα μετά από "φιλότιμες προσπάθειες" ή ήττα με κατεβασμένα χέρια! Εμείς όχι μόνο δεν πρόκειται να πάρουμε πρωτάθλημα ή δεν θα βγούμε στην Ευρώπη, αλλά ούτε το δύσμοιρο το Μαρουσάκι βλέπω να κοντράρουμε. Πως να κοντράρεις αντίπαλο όταν σου έχουν πάρει ήδη τα σώβρακα;
Δεν φτάνει μόνο η αντίσταση λοιπόν, ούτε και τα πιό απίθανα καλάθια των οποιωνδήποτε Σλουκαίων. Δεν αρκεί να φτάνεις στην πηγή και να μη πίνεις ποτέ νερό. Aχρείαστη και η παράταση όταν είσαι στο τέλος πάντα ο χαμένος. Καλός ο Σλούκας, άγιος, καλός και φιλότιμος και ο Ολυμπιακός. Αλλά δεν φτάνει!
Δεν φτάνουν όσα κάναμε μέχρι σήμερα κατά της μάστιγας που θερίζει τις ζωές μας φίλοι μου! Δεν είναι αρκετά! Πρέπει να δούμε την τακτική που ακολουθούμε κατάματα, να την κρίνουμε με βάση τα αποτελέσματα που έφερε και αν αυτά δεν είναι ικανοποιητικά, να την αλλάξουμε! Δεν θα αλλάξουμε το άθλημα με το οποίο ασχολούμαστε, ούτε τις θεμελιώδεις αρχές και την φιλοσοφία του παιχνιδιού, τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα θα αλλάξουμε.
Μόνο τότε θα μπορέσουμε να συγκινήσουμε τους επίδοξους οπαδούς μας και να τους φέρουμε επιτέλους δίπλα μας στο γήπεδο. Τι περιμένουμε τόσο καιρό; Τι έχουμε να χάσουμε ακομα;
Άντε λοιπόν! Βάλτο αγόρι μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου