25η Μαρτίου ante portas!

Η γνώμη του βράχου για τις παρελάσεις είναι γνωστή. Με εξαίρεση την παρέλαση των θεϊκών κορμιών στο καρναβάλι του Ρίο και κάτι άλλες καλές παρελάσεις, όπως πχ αθλητριών μπητς βόλλεϋ (που μάλλον δεν υπάρχουν και είναι μόνο προϊόν της...σπορτίφ φαντασίας του κήπου) όλες οι άλλες "είναι για τις παρελάσεις" που λέει ο λαός (στα πανηγύρια).

Ο αδερφός μου ο Παντελάκος θα έχει εδώ μερικές ενστάσεις, σίγουρα. Γιατί ρε, θα πει, δεν είναι καλά να περνάς ολόκληρος φιλαρμονικός με την μπλε σου στολή, με τα κίτρινα σειρήτια και την κορνέτα σου καμαρωτός μπροστά από το παλαμακικόν κοινό και να του χώνεις ένα "Πολεμούν στην Αλβανίιιιια, όλοι γιά την λεφτεριάαα" να κουνιέται η Μητρόπολη από τα φάλτσα από τρομπόνια, τζενάκια και κλαρίνα ;

Ε καλά είναι, δεν λέω, ειδικά αν έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε. Η παρέλαση παλιά είχε νόημα: Λούφα για πρόβα, λούφα γιά δήθεν πρόβα, λούφα στο όνομα της λούφας! Αλλά και χειροκρότημα, μόστρα στο γκομενιλέ κοινό, κόρδωμα να κερδίζεις ίσαμε πέντε πόντοι ύψος και μετά "ποτήρι" γλυκό στο ζαχαροπλαστείο του...πως τον λέγανε αλήθεια;

Παλιά είχε πλάκα η παρέλαση και ανάθεμα αν είχαμε πάρει χαμπάρι την εξέδρα των επισήμων και ποιοί καθόντουσαν εκεί. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.Όχι πως δεν έχει πλάκα και σήμερα, σκίζει από πλάκα, αλλά να, η καθαυτό παρέλαση έχει πάψει να απασχολεί τον κόσμο. Αιτίες; Μία αλλά λέων: Όλα τα λεφτά στις παρελάσεις της μνημονιακής εποχής είναι οι εξέδρες των επισήμων! Δείτε φάση, τιμής ένεκεν με μπόλικη πορτοκαλί μπάλλα, τελικός κυπέλλου των αιωνίων αύριο.

Παλιά, όταν είμασταν ακόμα ντουβάρια στα σπορ και ανθυποντουβάρια στα υπόλοιπα, τότε μας έσωζε η...κουλτούρα μας. Ναι ρε! Πιχί, έπαιζε μπασκετάκι Πανάθα-Γαύρος στην γηπεδάρα του Τάφου του Ινδού και όχι στα ψωροοάκα όπως σήμερα που τα μπασταρδέψανε όλα. Ακούστε τώρα. Στα καθυστερημένα κράτη της Ευρώπης θα χωρίζανε την κερκίδα σε δύο μέρη: Πάρε κύριε εντός έδρας τα 2/3 να κάνεις τον ντόρο σου σαν εντός έδρας άθρωπος, πάρε και εσύ αφιλοξενούμενε 1/3 διά τας εκτός έδρας ανάγκας σου, και όποιος από τους θεατές τολμήσει να πει κάνα "ρε" ή κάνα "σαν δεν ντρεποσούσαστε κύριε διατητά" θα του πάρει ο διάολος τον πατέρα.

Στην Ελλάδα όμως, ξύπνιοι αλλά προπάντων πολιτισμένοι οι δικοί μας, που να βάλεις κόκκινο οπαδό στο γήπεδο; Μπαίνει; Καλά, μπαίνει λέτε εσείς, ντάξει μπαίνει, αλλά πως βγαίνει; Ε δεν βάζανε ξένο θεατή ούτε προς νερού του, πολιτισμένα πράγματα, τι να κάνανε; Αλλά μου φαίνεται ότι το παρατράβηξα με το μπασκετάκι, άσε που πρέπει νάμαι λιγάκι εκτός θέματος. Μάλιστα...

Τι λέγαμε; Α, γιά τις παρελάσεις. Ναι. Λοιπόν από τον πολύ πολιτισμό που να βάλεις αντίπαλο θεατή μέσα; Φκιάξανε και κάτι ειδικοί στην λαμογιά κάτι κανονισμοί όλο κουλτούρα, τίγκα στην κουλτούρα, εις αγώναν πρωταθλήματος απαγορεύεται ρητώς και δια ροπάλου η είσοδος στον εκάστοτε τάφον της τοπικής ομάδας εις πάντες τους εκτός έδρας κάφρους! Εξαίρεση: Ο πέμπτος τελικός στα πλαίυ οφ. Εκεί μπορεί να ρισκάρει ένας ορισμένος αριθμός φιλοξενούμενων φιλάθλων κανονικά και νόμιμα το κεφάλι του.

Έχετε δει πέμπτο τελικό σε πλαίϋ οφ; Όχι; Χάνετε! Τι το ματς τώρα, τι η διακύμανση του σκορ, που έχεις απέναντί σου σπαρταριστό και ολόφρεσκο τον γαύρο κι΄αυτός εσένανε; Χαμός! Της πουτάνας το κάγκελλο δηλαδή, και συγγνώμη που έκανα πάλι την μαλακία και την είπα την αισχρή λέξη, πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει. Μάλιστα. Εδώ ακριβώς σας επαναφέρω πάλι στον χώρο της παρέλασης, όπου διαπιστώνετε, ότι ο γίγας βραχόκηπος δεν ήταν ποτέ των ποτών εκτός θέματος, αλλά δίδασκε πάλι τι εστί πρόλογοι και άλλες φιλολογικές διαχρονικές αξίες.

Παιδιά, όπως οι δύο αντίπαλες κερκίδες στον τελικό του μπάσκετ, έτσι και στην παρέλαση! Οι εντός έδρας έχουν απλώσει δεξιά και αριστερά και έχουν βάλει την κερκίδα των εκτός έδρας επισήμων στη μέση. Γίνεται τώρα να ασχοληθείς με τα παιδάκια και τα στρατά που περνάνε εν δύο εν δυό; Μη λέμε τώρα ότι θέμε! Θα τον στολίσεις τον πούστη, το ζητάει το καταστατικό της κουλτούρας σου! Θα ρίξεις τις ρουκέτες σου και τα βεγγαλικά σου, θα καταναλώσεις τέλος πάντων και καμμιά δεκαριά πλαστικά καθίσματα σαν άντρας που είσαι, θα σταθείς δηλαδή στο ύψος των περιπτώσεων. Έτσι...

Προχθές στην Ρόδο πήραμε μιά γεύση πέμπτου τελικού: Έπαιζε η μπάντα το "περνάει ο στρατός" κι΄ας μην πέρναγε ακόμα, καμαρώνανε τα σαμιαμίδια της εξουσίας στην εξέδρα επισήμων, κόχλαζε πίσω από τα κικλιδώματα το...φίλαθλο μένος, έκανε ότι μπορούσε για την διατήρηση της παρελασικής τάξης η μπασκιναρία, μέχρι που κάνουν οι φίλαθλοι της τοπικής ένα ξαφνικό ντου, τίποτα τίποτα δεν μας σταματά, και γίνεται της παρέλασης!

Έπεσε μπινελίκι, έπεσε αντικείμενο, έπεσε κατάρα και θα έπεφταν ακόμα περισσότερα αν δεν λέγανε οι πολιτικοί "αφού παίζει η μπάντα την Ισπανική Υποχώρηση λέμε να πηγαίνουμε" και να την κάνουνε πλαγίως. Ο κοσμάκης τσατίστηκε:

Που πα ρε τσόγλανε;
-Ε αφού παίζει η μπάντα την Ισπανική Υποχώρηση, τι να κάνω;
Το περνάει ο στρατός παίζει ρε λίγδη!
-Υποχωρείς μιά χαρά και με δαύτο φίλε, άμα λάχει ναούμ!

Τους έβλεπες να φεύγουν άρον άρον και αναρωτιώσουνα: Μα τι άνθρωποι είναι αυτοί ρε γαμώτο; Ευτυχώς που ρωτήσατε όταν ήμουν εύκαιρος! Να σας πω: Είναι όπως και οι φιλοξενούμενοι οπαδοί του πέμπτου τελικού: Άρρωστοι! Γιατί λογικός άνθρωπος δεν πάει να παίξει την ζωή του κορώνα γράμματα στο ξένο γήπεδο. Και στο μπασκετάκι δεν σού΄χει κάνει τίποτα ο αντίπαλος φίλε μου! Ενώ αυτός ο λεχρίτης στην εξέδρα επισήμων σού΄χει πιεί το αίμα! Σού΄χει γαμήσει την ζωή, σού΄χει κόψει σύνταξη και μισθό, σε έχει γδάρει κανονικά και σου ρουφάει τώρα το μεδούλι.

Και ενώ γιά σένα είναι όλα διαφορετικά, όλα μαύρα και άραχνα, γι΄αυτόν δεν έχει αλλάξει τίποτα και ο μάγκας συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο όμορφα κι΄ωραία: Κλίνατε προς τα δε-ξιά! Απόδοση τιμών, λέει, με το ζόρι, όπως πριν, δοξάστε μας!

Επιμονή στα ίδια κολλήματα, είναι δύσκολο, τι δύσκολο, αδύνατο βλέπετε να καταλάβει τον καημό του πεινασμένου ο χορτάτος. Ωχ, να πάρουμε μέτρα να σώσουμε το τομάρι μας στις παρελάσεις, θα μας σφάξουνε, ουρλιάζει ο φασίστας υπουργός Βορίδης και μαζί του πέφτει η πανούκλα της νουδοπασόκας στην σκέψη μήπως και βρει το αντίδοτο της λαϊκής κατακραυγής.

Άστους να ψάχνουν! Ίσως καταλάβουν τώρα στο παρά πέντε ότι υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος να σώσουνε την παρέλαση και το τομάρι τους: Να πάνε επιτέλους στα τσακίδια.

Στα τσακίδια από τις παρελάσεις μας και από τις ζωές μας!





ΥΓ: Άντε να γίνει αύριο ένα καλό ματς και να νικήσει ο παναθηναϊκότερος...