Καλώς τα τά παιδιάααα. Πάμε κουίζ!
Τι μοιράζεται πιό άνετα και εύκολα;
Τι δίνει ο καθένας μας -ακόμα και ο πιό τσιγγούνης- απλόχερα;
Τι πείθει τον Έλληνα και "τσιμπάει" με τη μία;
Να το πάρει το ποτάμι, γιατί Έλληνες είμαστε, μας κόβει περίπου όσο και μιά ντιβανοκασέλα και θα μας πάρει μήνες το μάντεμα:
Τα λεφτάκια φυσικά!
Όλα τα λεφτά; Ευρώ, δολλάρια, δραχμές, λίρες, λιρέτες, πεσέτες, μετρητά, αμέτρητα, επιταγές, κλεμμένα, ξένα, κερδισμένα, χαρισμένα;
Όχι φυσικά!
Άντε ρε βράχο, πες το και μας γκάστρωσες, φωνάζει με το δίκιο του το αναγνωστικό κοινό. Σήμερα δέχομαι ευχαρίστως πιέσεις και λέω να ενδώσω παιδιά. Χτες είχα τις μαύρες μου, που βρήκανε τον "τα σκοτώνω τα μακρινά" Νικ Καλάθη, να μπουμπουνίσει το τελευταίο σουτ και αφήσανε τον παλαβό τον μαιτρ του είδους, τον Τρελλοσάρας, στο πάγκο, και δεν θα σας έκανα το χατήρι...
Ποιά λεφτά, ρωτάγαμε. Μα αυτά που ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Να το μεταφράσω από την παπατζήδικη στην νεοελληνική; Ωραία! Όταν σου λέει ο παπατζής, παίξε, λεφτά υπάρχουν, τι εννοεί; Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς! Έτσι μπράβο, λεφτά δεν υπάρχουν, δεν υπάρχει ούτε σάλιο, και να δεις τι εύκολα που τα μοιράζεις στους κοκοβιούς που θα τσιμπήσουνε. Έτσι λοιπόν, όταν σου σφυρίζει ο τύπος, μάγκα έχει παρά να καπινίζεις πεντακοσάρικα, ή δεν υπάρχει τίποτα, ή αν υπάρχει κάτι, είναι σε ασφαλές μέρος, δηλαδή στην τσέπη ΤΟΥ. Και άμα τον πιστέψεις και κάνεις την μαλακία και ρισκάρεις, οι πιθανότητες να κατηφορίσουν και τα λεφτάκια ΣΟΥ στην τσέπη ΤΟΥ είναι περίπου 182,5%! Μη πω 655%!
Τσιμπάει ο Έλλην από κάτι τέτοια "λεφτά υπάρχουν"; Αν τσιμπάει λέει! Δεν χρειάζεται καν μπετονιά, αγκίστρι και δόλωμα! Είναι σαν να κάθεσαι στην προκυμαία και τηράς το πέλαο, κι΄εκεί που πάει να πέσει ο ήλιος στη θάλασσα, να την κάνει κόκκινη για να φωνάζουν κάτι ρομαντικές στον γκόμενο, αχ μούρλια είναι το ηλιοβασίλεμα στην Λούτσα, Ιορδάνη μου, και χέστηκε ο Ιορδάνης της, γιατί εμείς οι άντροι είμαστε ρομαντικοί μόνο "πριν", και "μετά" δεν χαμπαριάζουμε με κάτι τέτοια. Τι λέγαμε; Α, δεν χρειάζεσαι τίποτα γιά να ψαρέψεις με ένα "λεφτά υπάρχουν" την γάτα τον Έλληνα!
Είναι σαν να κάθεσαι λοιπόν και μπανίζεις τον ορίζοντα και να δίνει μιά ψαρούκλα ένα σάλτο και να προσγειώνεται δίπλα σου στο μπετόν: Σφυρίδα το ονοματάκι μας κύριε τέτοιε μας, σου λέει, και πε μας γλήγορα που έχει κατάστημα "Είδη ψαρικής" να πα να μασήσω κάνα αγκιστράκι, γιατί πολύ κέφι τα κάνω εγώ που με βλέπεις ψαρούκλα τα αγκίστρια! Έτσι και ο Έλληνας με τα "λεφτά υπάρχουν"! Μετά μπορεί να χτυπάει το κεφάλι του, αλλά δεν πειράζει, το ξεχνάει μετά από τέσσερα χρόνια και φτου κι΄απ΄την αρχή...
Κάθεται τώρα το συνεργείο της νουδού και τα βάζει χάμου: Τι θέλουμε; Αυτοδυναμία θέλουμε. Θα λάβουμε; @τσες θα λάβουμε! Και τι κάνουμε τότε; Ότι έκανε και ο Γιωργάκης: Λεφτά υπάρχουνε, θα κάνουμε!
Σίγουρη συνταγή, αλλά αν βγεις και πεις ακριβώς τα ίδια, λεφτά υπάρχουν, σε βλέπω να σπας το παγκόσμιο ρεκόρ στον μαραθώνιο, εσύ μπροστά και "σκίστε τον τον πούστη" όλοι οι άλλοι από πίσω σου! Δεν πάει, πρέπει να το συγκαλύψεις λιγουλάκι, όπως λέμε "των δεκαπέντε, μόνο τρία τάλληρα".
Η νουδού το βρήκε πάντως: Θα κουρέψουμε τα χρέη! Κούρεμα υπάρχει! Τρομερή έμπνευση τα γαλάζια παιδιά, τα διλήμματα άρχισαν να βγαίνουν μόνα τους: Κουρείο ή σοσιαλισμός! Με την ψιλή ή βαρβαρότητα!
Ψήφα μας ένδοξε μαλάκα λαέ, κι΄εμείς δεν είμεθα αχάριστοι, θα σ΄αφήσουμε να καθήσεις πάνω εις το καλυβιώτικον αγγούριον, που σου αρέζει να κάθεσαι.
Μάλιστα. Δίνεις ψήφο στον Σαμαρά και ετούτος ορκίζεται στη ζωή του Νίκου, ή του Μήτσου, ή της Μαρίας, ή του...πως σε λένε είπαμε εσένα; Πρόδρομο; (μα όνομα είναι αυτό ρε συ Πρόδρομε;) ή στη ζωή του Πρόδρομου καληώρα, στη ζωή μας δηλαδή, ότι άμα χτυπήσει αυτοδυναμία μέχρι φινιστρίνι, θα κουρέψει τα χρέη των επιχειρήσεων και των πολιτών με την ψιλή!
Κούρεμα υπάρχει, λοιπόν, και να δούμε πόσος κόσμος θα μασήσει. Και μη μου πει κανένας τώρα, άσε ρε συ βράχο, το δις εξ΄αμαρτείν ρε! Τι δις; Μόνο δις; Εδώ την έχουμε κάνει επιστήμη την ρεπετισιόν της αμαρτίας (και της μαλακίας), γιά δις εξ΄αμαρτείν μιλάς ρε αγαθέ;
Ουφφφ, πόσο δίκιο έχουν μερικές φορές οι αναγνώστες μου!
Πάμε για κούρεμα τότε, τι να κάνουμε; Αλλά αφού βγάλαμε σαν λαός τα παντελόνια που φοράγαμε και προβάρουμε, δυό χρόνια τώρα, κάτι ύποπτα...κολάν, δεν του λέμε του Σαμαρά: Ρε συ Αντώνη, κουρεμένοι είμαστε ρε συ. Κάνα...περμανάντ με ανταύγειες δεν παίζει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου