Σίγουρα έρχονται χειρότερα. Γιατί για να έρθουνε καλύτερα πρέπει κάτι να γίνει, δεν έρχονται από μόνα τους. Πρέπει να υπάρχει δουλειά, να υπάρχει οικονομία, να υπάρχει προοπτική, να υπάρχει τέλος πάντων κάτι. Ή βλέπετε εσείς να υπάρχει κάτι που δεν βλέπω εγώ; Ή μπορεί να αλλάξει κάποτε η κατάσταση άρδην και να ξεκωλωθούμε πάλι στην καλοπέραση όπως παλιά;
Πως; Συντρίβοντας στον αγροτικό τομέα τα...μειράκια της Ολλανδίας ; Με την περήφανή μας Αγροτιά μπροστάρα να ρίχνει τις Κάτω Χώρες στο καναβάτσο; Στέλνοντας και την Ψωροεσπάνια αδιάβαστη; Και την Ψωροϊτάλια; Και όλες τις άλλες...μισές αγροτικές ποσότητες που μας έχουν αφήσει να τρέχουμε πίσω τους με την γλώσσα έξω και να τρώμε τη σκόνη τους; Δηλαδή θα καταφέρουμε να πάρουμε μέρος στην Φόρμουλα ένα...ξυπόλυτοι; Με τους άλλους να έχουν δύο τουλάχιστον δεκαετίες (οι Ολλανδοί τέσσερεις) προβάδισμα τεχνογνωσίας (και όχι μόνο); Θα καταφέρουμε επειδή είμαστε απόγονοι του Σωκράτη και του Λεωνίδα να παράγουμε για την εγχώρια αγορά ντομάτες που θα είναι φθηνότερες των εισαγόμενων;
Ή μήπως θα ξεσκίσουμε την παγκόσμια αγορά με τα πρωτοποριακά και τεχνολογικά επαναστατικά προϊόντα της...βιομηχανίας μας;
Ή μετατρέποντας την χώρα σε παγκόσμια φορολογική, τραπεζοπιστωτική όαση, να μη προλαβαίνουμε να ανοίγουμε με τα φτυάρια δρόμο μέσα από τις ευρωστιβάδες που θα καλύπτουν τα πάντα, για να περάσουμε;
Ή μήπως ακριβώς τώρα που συρρικνώνονται τα ποσά για την Παιδεία, θα παράγουμε για πρώτη φορά μετά από 2.000 χρόνια ξανά...Επιστήμη, Τέχνη και Φιλοσοφία, να σαρώσουμε τα Νόμπελ και να πήξουμε στον παρά;
Ή λέτε να ζήσουμε όλοι από τον τουρισμό; Λίγη κρίση να χτυπήσει την Τουρκία, λίγη ακόμα "αραβική Άνοιξη" να σακατέψει τους Άραβες ανταγωνιστές μας, λίγη γρίππη των πτηνών να πέσει σε Ιταλία-Ισπανία, άντε και νότιο Γαλλία, θα βουλιάξουμε στον τουρισμό και στα ευρώ;
Ή θα εισάγουμε στο Αιγαίο ψαράκια, που μετά θα αλιεύουμε και θα εξάγουμε ύστερα σε όλον τον κόσμο, να γίνουμε η πρώτη αλιευτική δύναμη στη Μεσόγειο; (Θα εισάγουμε πρώτα γιατί δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα φίλοι μου)
Ρωτάμε καλέ, μην κάνετε έτσι; Τι θα παράγουμε για να ορθοποδήσουμε και πως; Τι παράγουμε τώρα που...ευημερούμε και τι θα μπορούσαμε να παράγουμε στο άμεσο μέλλον; Ή λέτε ότι δεν χρειάζεται η παραγωγή, αφού θα μας την πέσουν σε λίγο οι άραβες-και μη-επενδυτές και το πρόβλημα θα λυθεί από μόνο του;
Ντάξει, ότι θα...έρθουν οι Άραβες, σίγουρο! Αλλά πότε; Και θα ΄ρθουνε σε μας; Γιατί μιά χαρά νεοφιλελεύθερα τσακισμένες είναι και άλλες χώρες. Βουλγαρίες, Ρουμανίες και βάλε. Γιατί να έρθει ο παραλής από το Κατάρ στο Ελλαδιστάν; Επειδή σε λίγα χρόνια θα έχουμε μισθούς Βουλγαρίας; Και γιατί να μην πάει στην Βουλγαρία, που τους έχει σήμερα;
Ή λέτε να αξιοποιήσουμε τους πόρους που...διαθέτουμε, τις πρώτες ύλες που...περιμένουν εναγωνίως κάτω από τη γη και την θάλασσα να τις εκμεταλλευτούμε και να γίνουμε επιτέλους ταυτόχρονα ...Ελντοράντο και Κουβέϊτ;
Μα καλά, πόσο αγαθοί είσαστε;
Γιά να μπορέσουμε να κάνουμε ΜΙΣΗ αρχή, όχι ολόκληρη, θα πρέπει να ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ στον χάρτη. Να είμαστε κάτι, να μας ανήκει κάτι, να φτιάχνουμε κάτι. Και γιά να γίνει αυτό πρέπει να έχουμε την δυνατότητα να ελέγχουμε οι ίδιοι την τύχη μας. Που σημαίνει, ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΤΑ ΜΕΓΑΘΗΡΙΑ, τα κλείνει εκτός συνόρων. Που σημαίνει, προστατεύω την όποια παραγωγή μου και στηρίζομαι στις δυνάμεις μου. Που σημαίνει, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Φτωχός αλλά ανεξάρτητος είναι καλύτερα από φτωχός και γονατισμένος. Και σε κάθε περίπτωση μία καλή αρχή. Οι παπαριές περί ανάκαμψης, περί πρωτογενούς παπαριάς, περί παπαροφωτός στην άκρη του τούνελ δεν είναι τίποτα άλλο από το γνωστό ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ ΜΑΛΑΚΑ, ΝΑ ΣΕ ΣΦΑΞΩ, Ν΄ΑΓΙΑΣΕΙΣ, που μας τσαμπουνάνε οι αγάδες της Βρυξέλλας και οι θλιβεροί ανθυποαγάδες της τρικομματικής. Η λύση δεν είναι ούτε το ευρώ, ούτε η σωτηρία του ευρώ, ούτε η Ευρωζώνη ή η ΕΕ. Η λύση είναι η σωτηρία του λαού. Μιά σωτηρία που χρειάζεται αγώνες, θυσίες, χρόνο και κόπο. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση δεν μπορεί να είναι άλλο, από την έξοδο της χώρας από τον εξαθλιωτικό μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πριν είναι πιά αργά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου