Γνωστός σε όλους ο Μπάμπης. Ο Μπάμπης που ζει δίπλα μας, που περνάει τις περισσότερες φορές απαρατήρητος, που παλεύει όπως όλοι μας. Ο Μπάμπης, ο μέσος Έλληνας, το κύμα, η σιωπηρή πλειοψηφία, ο διπλανός μας. Ένας διπλανός όμως που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν και κάποιος άλλος: Εμείς!
Τι έκανε όλα αυτά τα μαγικά χρόνια της "ευημερίας" ο Μπάμπης; Ας μη μπούμε σε λεπτομέρειες: Λίγο πολύ ότι κάνανε και οι άλλοι. Ο Μπάμπης ο δικός μου διαπίστωσε πολύ νωρίς, ότι χειριζότανε το μυστρί σαφώς καλύτερα από ότι το μολύβι και αποφάσισε να σκαρφαλώνει μιά ζωή στις σκαλωσιές. Άλλοι Μπάμπηδες προτίμησαν να γίνουν γιατροί, και τούτοι κάπου σκαρφαλώνουν μιά ολόκληρη ζωή.
Δουλειά-σπίτι, μπαλίτσα, να και κανένα ουζάκι με μεζέ στην πλατεία τις Κυριακές, η απλή ζωή που προτιμούν ως γνωστόν οι Μπάμπηδες. Κάποτε ήρθε και το αίσθημα, σας αγαπάω δεσποινίς Κατίνα και έχω σοβαρό σκοπό και "πάρτονε μωρή, καλό παιδί και εργατικό" η μαμά, αλλά δεν έπαιρνε εύκολα αποφάσεις η δεσποινίς Κατίνα, μέχρι που κατάλαβε κάποτε ότι είχε αρχίσει να...φουσκώνει, οπότε...πείστηκε αμέσως ότι ο Μπάμπης είναι ο άντρας της ζωής της και πριν προλάβει καν να στεγνώσει το πιστοποιητικό αγαμίας της, παντρεύτηκαν στον Άγιο Λουκά Πατησίων.
Η συνέχεια είναι η ζωή μας: Ένα σπιτάκι, ένα εξωχικούλι, κάτι παιδάκια, μετά κάτι σχολεία, κάτι φροντιστήρια, έξοδα, υποχρεώσεις, δουλειά, δουλειά, δουλειά. Και όσοι μπορούσαν καλύτερα, καλύτερα. Το ίδιο είναι. Τελικά είτε κάθεσαι το καλοκαίρι σπίτι σου και πας γιά μπάνιο με το πούλμαν στη Λούτσα, είτε πας τα Σαββατοκύριακα στο αυθαίρετό σου στον Μαραθώνα, ή προτιμάς την ανεμελιά των Τυροσαπουνακαίικων, τα μεγαλεία της Μυκόνου ή την χλιδή της Κοτ ντ΄ Αζύρ, μεγαλώνεις φίλε μου και οι γονείς σου γερνάνε. Είτε βάζεις κάτι στην μπάντα γιά ώρα ανάγκης, είτε όχι!
Ο Μπάμπης έβαζε. Από το υστέρημά του. Γιά τα γηρατειά, γιά να σπουδάσουν τα παιδιά Αρχιτεκτονική στο Μιλάνο και Γεωλογία στο Γκρατς, γιά καμμιά εγχείρηση, γιά ώρα ανάγκης. Τσόνταρε και το Κατινάκι, που πήγαινε και δούλευε μετά την δουλειά και όταν γύριζε σπίτι έπρεπε να ξαναδουλέψει, γιατί ούτε το φαγητό, ούτε το πλύσιμο, ούτε η καθαριότητα γίνονται από μόνα τους, νάναι καλά η χειραφέτηση δηλαδή...
Θέατρο; Ποτέ! Σινεμά; Μιά φορά στα πέντε χρόνια! Αυτοκίνητο; Ένα φιατάκι κοντά τριάντα χρόνια, σιγά τ΄αμάξι. Ούτε τσιγάρα, ούτε πιοτά, ούτε μπουζούκια, η μετρημένη, σχεδόν ασκητική ζωή των "παιδιών των φρονίμων" δηλαδή. Ένα διακοσάρι το μήνα στην μπάντα, επί δώδεκα, επί είκοσι, συν τόσα οι τόκοι, να ένα τριαντάρι χιλιάρικα να του χαϊδεύουν κάποτε τα -γκρίζα του πλέον- μαλλιά του φίλου μας του Μπάμπη! Και επειδή, όπως είπαμε, δεν μεγαλώνουμε μόνο εμείς, αλλά και οι γονείς μας γερνάνε, ήρθε η ώρα να αναχωρήσουν και οι γονείς του Μπάμπη γιά το ταξίδι χωρίς επιστροφή.
Μέσα σε μισό χρόνο φύγανε πατέρας και μάνα, με αυτή τη σειρά. Πίσω, το πατρικό, μιά παλιά μονοκατοικία στ΄Αλώνια και ένα αμπέλι έξω από την Κερατέα. Μοναχοπαίδι ο Μπάμπης, πέρασε μετά τα σαράντα από τον συμβολαιογράφο γιά τα σχετικά. Το σπίτι γράφτηκε απ΄ευθείαν στα παιδιά, γιά το αμπέλι μπήκε αγγελία για πούλημα.
Πέρασαν κάτι χρόνια, ζόρια, προβλήματα και εκεί που ακουγόταν από το ράδιο το "ρίξε μιά ζαριά καλή και γιά μένα βρε ζωή" χτυπάει το τηλέφωνο, ο μεσίτης! Μπάμπη το και το. Φτιάχνει η Κερατέα ένα ΒΙΟΠΑ και το αμπέλι σου είναι ακριβώς στο κέντρο και για να μη πολυλογώ με 130 χιλιάρικα το...χάνεις αμέσως! Πωπω τύχη, λέει ο Μπάμπης και λέει φυσικά αμέσως το μεγάλο ναι. Συμβόλαια, χαρτομάνι, τρεξίματα, κάποτε τελείωσε η βαβούρα και το ποσό προσγειώθηκε στον τραπεζιτικό του λογαριασμό. Ωραία πράγματα: τα κλείνεις όλα (στις 180 πηγαίνανε τώρα όλα μαζί παρακαλώ!) πρώτα γιά δυό χρονάκια με επιτόκιο φουντουκάκι μελωμένο και περιμένεις να γίνουνε διακόσια, που είναι τόσο γλυκός αριθμός και ποσότητα αιθέρια.
Όνειρα; Ρωτήστε τον Μπάμπη. Αλλά μην περιμένετε οπωσδήποτε πολιτική απάντηση. Ο Μπάμπης μπορεί να είναι τα πάντα: Και αριστερός, και δεξιός, και απολιτίκ και μονάχα Ατρόμητος Περιστερίου.
Και ακόμα να μην είναι ούτε Αθηναίος, ούτε καν Έλληνας. Ο Μπάμπης μας μπορεί να είναι τα πάντα: Ελλαδίτης, Κύπριος, Ισπανός, Πορτογάλλος, Ιρλανδός, Βούλγαρος, Ρουμάνος, Ιταλός, με λίγη φαντασία και...υπομονή ακόμα και Γερμανός.
Σημασία δεν έχει η εθνικότητα, αλλά η...οπτική. Γιατί αλλιώς δείχνουν τα 180 χιλιάρικα και αλλιώς τα μισά. Γιατί τόσα απόμειναν στον Μπάμπη της ιστορίας μας μετά το "σωτήριο κούρεμα των καταθέσεων άνω των 100.000 για να σωθούν οι τράπεζες, άρα και η χώρα, το ευρώ και όλο το σύμπαν".
Ο Μπάμπης έκανε τρία μεγάλα λάθη: Πρώτον πίστεψε, δεύτερον ανέχθηκε, τρίτον υποτάχθηκε. ΤΟΥΣ πίστεψε, ΤΟΥΣ ανέχθηκε, υποτάχθηκε σ΄ΑΥΤΟΥΣ. Όπως όλοι εμείς. Κύπριοι και Ελλαδίτες που τους αφήνουμε να μας ληστεύουνε, αντί να γίνουμε κύμα και να τους πνίξουμε.
Κύπριος και Μπάμπης το θύμα της ιστορίας μας, αλλά εσύ αναγνώστη μπορείς να βάλεις την δική ΣΟΥ εθνικότητα και το όνομά ΣΟΥ. Γιατί αυτή η ιστορία είναι, μπορεί να είναι και θα είναι σίγουρα και η δική σου ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου