Νικηφόρα γιόρτασαν τα ΜΑΤ χθες την Γιορτή της Μητέρας στις Σκουριές. Αν και μόνο δύο διμοιρίες κατάφεραν να κατατροπώσουν υπεράριθμες -μπορεί και όχι- γυναικείες δυνάμεις αναρχοκομμουνιστικοπεριβαντολόγων που τους είχαν στήσει μπλόκο στο δάσος. Ή είχαν στήσει τα ΜΑΤ το μπλόκο; Μα να κρέμεται όλη η αλήθεια από ένα μπλογκ....
(Στο σημείο αυτό διακόπτουμε το ποστάκι, γιά να σας παραθέσουμε συγκλονιστική -όσο και ολόφρεσκη- μαρτυρία αυτόπτου μάρτυρα του Ιαχ...εεε ενός αθρώπου που περνούσε τυχαία από απόκρημνο μονοπάτι της εν λόγου περιοχής λόγω ορειβατικής του -ή άλλης πιό μπανάλ- ανάγκης)
"Τι υπεράριθμες γυναίκες λες ρε βράχος; Μιά φούχτα γυναίκες ήντουσαν! Αλλά έδειχναν πολύ καλά οπλισμένες, τσουρέκια, καφέδες, σάντουιτς, ότι όπλο βάλει ο νους σου. Ούτε Ταλιμπανέζες δηλαδή. Τα παιδιά της ΟΠΚΕ και των ΜΑΤ δεν μασήσανε και τους κλείσανε τον δρόμο. Ήρωες! Μόνο με ασπίδες, κράνη, αλεξίσφαιρα γιλέκα, γκλόμπς, αρβύλες, περίστροφα και ψεκαστικά περαδώθε. Μόνο με τα χεράκια τους δηλαδή. Οι γυναίκες ήντουσαν καλά οργανωμένες, μέχρι μπλουζάκια με ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ φοράγανε, τέτοιο μίσος!
Ο αγώνας ήταν άνισος αλλά που να τα βγάλουν πέντε γυναίκες με σαράντα νοματαίους; Άνισος αλλά δίκαιος, όπως σίγουρα θα γράψει κάποτε η ιστορία της Χαλκιδικής. Ντάξει, δεν τις κάνανε και τίποτα. Όταν φάγανε τις μπάτσες τους και ξεμαλλιάστηκαν λόγω τραβολογήματος από τα μαλλάκια τους και συλενή...συνελή..συλαμβο...συληψο...τις πιάσανε και τις πήγαν στο Τμήμα, τις αφήκανε να πάνε στην ευχή της Τρικομματικής¨.
Αυτά από τον κατά φαντασία δημοσιογράφο που συναντήσαμε τυχαία στον δρόμο.
Μη βιαστήτε τώρα να πείτε ότι αν βαράς ως όργανος του κράτους γυναίκα είσαι ΜάΤιμος. Δεν ήταν επιλογή των παλληκαριών της ΕΛΑΣ να δείρουν γυναίκες. Αφού δεν υπήρχαν γέροι και παιδάκια τι να κάνανε;
Αυτή είναι η αλήθεια γιά τα δραματικά γεγονότα στις Σκουριές και ας γράφει η γνωστή ιστοσελίδα TVXS τα δικά της. Παραθέτω ένα απόσπασμα από σχετικό άρθρο της, να δείτε πόσα έτη φωτός απέχει ο Βραχόκηπος από τα υπόλοιπα μήντια.
"...Μια από τις γυναίκες που συμμετείχαν στη συγκέντρωση στον Κάκαβο, την Κυριακή,η Λόλα Χρυσούλη, διηγείται τα όσα έζησε σε ρεπορτάζ του AlterThess (Σκουριές: ΜΑΤ εναντίον γυναικών). Σημειώνεται πως η κ. Χρυσούλη μετά την επίθεση των ΜΑΤ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί της διέγνωσαν κάκωση αυχένα και εκδορές στον λαιμό.
«Ανεβήκαμε στο βουνό πηγαίνοντας προς τις Σκουριές από την περιοχή Οξάρες. Στην διασταύρωση του δασικού δρόμου μας περίμεναν τρία τζιπ των ομάδων ΟΠΚΕ τα οποία ήθελαν να μας κόψουν τον δρόμο. Εμείς καταφέραμε να περάσουμε ενώ αυτοί μας φώναζαν ειρωνικά «Έτσι και αλλιώς θα σας σταματήσουν τα ΜΑΤ στο εργοτάξιο».
Σε λίγη ώρα βρίσκουμε παρατεταγμένες δύο διμοιρίες των ΜΑΤ με πλήρη εξάρτηση. Δεν τους μιλάμε και καθόμαστε στην άκρη του δρόμου για πικ –νικ, τσουρέκι, καφέ ό,τι είχε η κάθεμια. Πέρασε περίπου μία ώρα και βλέπουμε τα ΜΑΤ να ανοίγουν δρόμο για να περάσουν δύο τζιπ της αστυνομίας τα οποία ερχόντουσαν κατά πάνω μας.
Εμείς μπήκαμε μπροστά τους και είπαμε στους άνδρες της αστυνομίας ότι από την στιγμή που μας απαγορεύουν τον δρόμο προς το βουνό τουλάχιστον ας μην μας ενοχλούν. Ξαφνικά τα ΜΑΤ έρχονται κατά πάνω μας και χτυπούν μια 60χρονη συναγωνίστρια μας . Σε λίγη ώρα ακούμε τον διοικητή να φωνάζει «Κάντε στην άκρη, σας φορτώνουμε όλες» Και ενώ αρχίζουμε να οπισθοχωρούμε, τα ΜΑΤ ξεκινούν να μας σπρώχνουν με τις ασπίδες τους και τραβολογούν μία από μας για να την συλλάβουν»
«Με έσπρωχναν ταυτόχρονα τρεις άνδρες των ΜΑΤ για να με συλλάβουν. Ο ένας από την κουκούλα, ο άλλος από το μαντήλι που είχα στο λαιμό, κόντεψε να με πνίξει. Ξαφνικά ο ένας αφήνει το χέρι του από πάνω μου και ο άλλος με ρίχνει στο χαντάκι δίπλα στο δρόμο» περιγράφει η Λόλα και καταλήγει: «Έχουμε έρθει ξανά αντιμέτωπες με τα ΜΑΤ στο βουνό, ποτέ ξανά όμως δεν ζήσαμε τέτοια βία. Δεν είμαστε ούτε οι γυναίκες νίντζα, ούτε οι μαύρες χήρες στην Τσετσενία. Είναι δυνατόν 50 κιλά άνθρωπος να απειλώ την σωματική ακεραιότητα ενός πάνοπλου άνδρα των ΟΠΚΕ;»
Στο ίδιο ρεπορτάζ του Alterthess μια ακόμα γυναίκα που συμμετείχε στην κινητοποίηση (κ. Κούλα) δηλώνει : «θέλαμε να κάνουμε μια απλή βόλτα στον χώρο που ζούσαμε τόσα χρόνια». Παράλληλα αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της συμπλοκής χτυπήθηκε στο στομάχι και στη συνέχεια στο κεφάλι καθώς αστυνομικοί την έριξαν με την βία στο δρόμο.
«Είμαι περήφανη για τον αγώνα που δώσαμε σήμερα» λέει η Αναστασία Τζίτζου, 38 χρονών στο ίδιο ρεπορτάζ και προσθέτει «Όπως φαίνεται αυτοί φοβούνται ακόμη και τις γυναίκες». Αναφορικά με τον ρόλο των γυναικών στον αγώνα ενάντια στους χρυσοθήρες, η Αναστασία σημειώνει: « Μέσα μας έχει φουντώσει το αίσθημα της αδικίας, αυτό μας κάνει πιο δυνατές. Στον αγώνα αυτόν άλλαξε και ο ίδιος ο ρόλος μας ως γυναίκες. Πριν ήμασταν μόνο γυναίκες του νοικοκυριού τώρα έχουμε μεταμορφωθεί σε αντάρτισσες». Η βία δεν τους τρομάζει πλέον αλλά όπως λέει η Αναστασία «σε κάνει να εφευρίσκεις νέους τρόπους αντίστασης....»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου