21/5/13

Πανελλαδικές: Ένα τραγούδι για τα παιδιά της κρίσης





Δεν πρόλαβαν να "αμαρτήσουν". Δεν είχαν τον καιρό να φταίξουν σε τίποτα. Το μοναδικό τους "λάθος", ότι είναι παιδιά των γονιών τους. Παιδιά μας! Τα παιδιά της κρίσης, οι πραγματικοί χαμένοι της υπόθεσης. 

Η γενιά της νεοφιλελεύθερης θηριωδίας, η γενιά της ελπίδας. Καταδικασμένη να ξεκινήσει την ζωή της στην αρχή της μεγάλης ανηφόρας με έναν γιγαντιαίο, ασήκωτο βράχο στην πλάτη της. Έναν βράχο-κληρονομιά από μιά κοινωνία που έμαθε να λειτουργεί αντλώντας ενέργεια από τον άκρατο εγωισμό της και να αναπαράγει εαυτόν γράφοντας τα πάντα στα παλιά της τα υποδήματα. (Να μην την αδικούμε: Θα τα έγραφε σίγουρα και στ΄αρχίδια της. Αν είχε).

Τα παιδιά των Πανελλαδικών δεν καλούνται μόνο να ξεπεράσουν τον αναχρονιστικό σκόπελο των εισαγωγικών εξετάσεων, αλλά καλούνται να δώσουν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας, να προτείνουν λύσεις, να σώσουν εαυτόν αλλά και όλους τους υπόλοιπους. Γιατί μόνο αυτά τα παιδιά μπορεί να το καταφέρουν. Εμείς οι "μεγάλοι" δείξαμε καταπληκτική ικανότητα στην ανέγερση της Νεοελληνικής Παράγκας της Μεταπολίτευσης, τρομερό ταλέντο στην...τέχνη κάθε εκτροχιασμού, αλλά αποδειχθήκαμε ιδιαίτερα λίγοι στον τομέα της...Ελπίδας.

Τα παιδιά των Πανελλαδικών, τα παιδιά μας, αυτά που ρίξαμε εμείς με τόση στοργή στην φωτιά για να βγάλουνε (και) για λογαριασμό μας τα κάστανα από τα κάρβουνα, καλούνται να μάθουν από το φαύλο παρελθόν, να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα, να μας δώσουν άφεση αμαρτιών, να ξεχάσουν και κατόπιν να οικοδομήσουν με τα χέρια τους τον κόσμο που κάποτε εμείς οι ίδιοι ονειρευόμαστε.

Αυτά τα παιδιά είναι η μοναδική μας ελπίδα! Ναι φίλε. 

Εμείς; Ξέχασέ μας εμάς. Ξέχασέ μας, όχι γιατί δεν αξίζει να ασχολείσαι μ΄εμάς, αλλά απλά γιατί δεν υπάρχουμε καν, γιατί έχουμε σβήσει προ πολλού από τον χάρτη. Εμείς έχουμε πεθάνει από καιρό, ας μην αποφασίζουμε να το πάρουμε απόφαση και προσποιούμαστε ότι ακόμα ανασαίνουμε. Ανύπαρκτες οι ανάσες μας, ούτε φυλλαράκι δεν κουνιέται απ΄αυτές!

Καλή σας επιτυχία παιδιά. Και συγνώμη για όλα. Συγνώμη γιά τα μεγάλα ψέμματα, τα μεγάλα δήθεν, την μεγάλη φάτα μοργκάνα. 

Καλή σας επιτυχία παιδιά. Και όταν προσπεράσετε το εμπόδιο των Πανελλαδικών, προσπεράστε και το επόμενο, το πιό ψηλό εμπόδιο: Εμάς! Εμάς και ότι εμείς συμβολίζουμε. Μόνο αν τα καταφέρετε εδώ, θα μπορείτε να πάρετε θέση στην γραμμή της εκκίνησης, τότε μόνο θα είστε σε θέση να κάνετε μιά νέα αρχή.

Μαύρο παρόν, σκοτεινό μέλλον, ελπίδα...

Δεν υπάρχουν τούνελ. Και αφού δεν υπάρχουν τούνελ, δεν μπορεί να έχουν ούτε τέλος, ούτε αρχή. Μην περιμένετε λοιπόν στοϊκά όπως εμείς να εμφανιστεί κάποιο φως στην άλλη άκρη τους. Η ελπίδα είναι ότι φτιάξετε εσείς. Ελπίδα είναι ότι φτιάξετε με τα χέρια σας. Ελπίδα είναι η μελωδία που θα γράψετε και θα παίξετε με τα χέρια σας. Μόνο τότε θα ανάψει κάποιο φως. 

Όλα τα φώτα!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου