19/7/13

Μα καλά, τι έχουν πάθει όλοι με τον Παπούλια; Μέλι έχει;






Μερικές φορές αμφιβάλλεις και για τα απλά, τα αυτονόητα. Λες, μήπως δεν πάω εγώ καλά και όλοι οι άλλοι είναι εντάξει;
Άνθρωπος είσαι, σκέφτεσαι, λες, κάνεις, μέχρι να σε βάλει κάποτε χάμω η ξεσκισμένη η αμφιβολία και να σε κάνει "λέτε να μου φτάσουν εκατό χιλιάδες συνεδρίες κύριε ψυχαναλυτά;"...

Ξέρω γω, αναρωτιέσαι, μήπως δεν ζούν όλοι αυτοί στην κοσμάρα τους, αλλά εγώ - ο έχων την περίφημη μύγα και μυγιάζομαι- είμαι εκείνος που την έχει ψιλοσαλτάρει;

Να, όπως στην περίπτωση των Αλέξη Τσίπρα και Μανώλη Γλέζου  όπως και του νέου Γ.Γ. του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, που δεν είχαν προφανώς τίποτα καλύτερο να κάνουν, από μία "κίνηση ιδιαίτερου συμβολισμού"  ή από μία "εθιμοτυπική επίσκεψη" στο άβουλο όργανο της Τρόϊκας, τον άνθρωπο που αναβίβασε την επίκυψη σε επιστήμη, που υπόγραψε κάθε ΚΑΘΕ ΚΑΘΕ ΚΑΘΕ τερατούργημα των δοτών κυβερνήσεων και υποβίβασε το Σύνταγμα των Ελλήνων σε ΚΩΛΟΧΑΡΤΟ, τον Κάρολο Παπούλια.

Δεν το καταλαβαίνω κύριοι!

Τι κίνηση ιδιαίτερου συμβολισμού ωρέ ΣΥΡΙΖΑίοι; Δηλαδή; Τι συμβολισμός μπορεί να παίξει, όταν πας -από μόνος σου παρακαλώ- χωρίς να σε έχει εξαναγκάσει κανείς, χωρίς το παραμικρό ίχνος βίας, να σφίξεις το κουλό ενός σαλτιμπάγκου, που έχει βάλει σφραγίδα και υπογραφή νομιμότητας σε ότι ανώμαλο ιεροεξεταστικό ξέρασε η νοσηρή φαντασία της Τρόϊκας και των άθλιων ντόπιων λακέδων της;

Δεν μπορώ να καταλάβω. Μήπως έτυχε να έχετε φάει υπέρ του δέοντος, σε μία εποχή που εκτός Βουλής πέφτει λόρδα και χάσατε την επαφή με το αντικειμενάκι; Γιατί αυτά τα χαχαχά χουχουχού του Γλέζου με τον αρχικουΐσλινγκ της Δημοκρατίας δεν εξηγούνται αλλιώς.

Τι μήνυμα στείλατε στην ρουφιάνα την κοινωνία; Που ήταν κρυμμένος η κουφάλα ο συμβολισμός και δεν τον πήραμε χαμπάρι;

Ο Κουτσούμπας; Ντάξει, νέος στην ηγεσία του ΚΚΕ ο σύντροφος, δεν είχε ξαναπάει προεδρικό μέγαρο και τον έτρωγε η περιέργεια. Λες νάχει χρυσές κάνουλες ο νεροχύτης του παππού; Λες νάναι από μάρμαρο Τοσκάνης ο μπιντές του; 

Ντάξει, ανθρώπινα, ήταν όμως απαραίτητο να πάει; Γιατί, δεν μπορούσε να ρωτήσει την Αλέκα; Συντρόφισσα το και το, λέω να πάω να κόψω τα κόζια, τι λες; Η Αλέκα θα τούλεγε. Μήτσο, πολύ λούσο ο Παπούλιας, αλλά μέχρι εκεί. Τζάμπα την ώρα σου θα χάσεις. Δεν είναι πιά αυτός που ήτανε, τώρα έγινε πιό επικίνδυνος. Ναι, εκεί που λέγαμε, ε δεν θα τον βρει ως γέρο άνθρωπο  κάνα σχετικό με την ηλικία του, ξέρω γω...ακράτεια ούρων πχ, τον βρίσκει ακράτεια υπογραφών! Και όταν κάποιος ρουφιάνος σφουγγοκωλάριος του χάρισε ένα στυλό, παρατάει τα τσάγια και τις θερμοφόρες και πάει και πέφτει με τα μούτρα στην υπογράφα! 

Μιλάμε για...παρανάλωμα υπογραφής: Υπογράφει τα πάντα: Από κανιά χιλιοστή Προεδρικά Διατάγματα της φωτιάς, μέχρι τις ταπέτες και τις μοκέτες του προεδρικού μεγάρου! Μιλάμε για μεγάλη περίπτωση ασπόνδυλου. Και μοναδική περίπτωση καμπούρας με απόλυτη έλλειψη σπονδυλικής στήλης...

Πήγε τελικά ο σ. Κουτσούμπας. Δώσανε τα χέρια, καλώς τον αετό της Ρούμελης, καλώς σας βρήκαμε γηραλέο όργανο της αστικής δημοκρατίας, τέτοια όμορφα. Και του είπε για τα του συνεδρίου του ΚΚΕ ο ΓΓ και για όλα αυτά που πρεσβεύει το ΚΚΕ, και χάρηκε πάρα πολύ ο πασοκοπρόεδρος της δικομματικής νουδουπασοκοδημοκρατίας που ξεσκίζει τον τόπο, και τραβάγανε τα κανάλια φιλμ, μη χάσουμε, και για να μην φανεί αγενής άρχισε να λέει στον Κουτσούμπα τα δικά του:

Αχ αγαπητέ εχθρέ κύριε Κουτσούμπα μου, αχ κρίμας που δεν προλάβατε να γίνετε ΓάμαΓάμα πριν την 25η Μαρτίου και να στηνόσαστε δίπλα μου στην επισήμων. Μούρλια παρέλαση σας λέω! Χάσατε.

Αφήνω τον Παπούλια (που τον γράφω κανονικά) και βουτάω τώρα τον Κουτσούμπα και τον Τσίπρα (που δεν τους γράφω). 

ΟΚ, στην Βουλή πρέπει (;) να πααίνουμε, ένεκα που πέφτει και παραδάκι, που σφίξανε τα οικονομικά γάλατα στην κρίση και δεν μας φτάνει ούτε γιά να αγοράσει ο καθένας μας την 18η Μπρυμαίρ του Λ. Βοναπάρτη, έχταχτο -βιβλίο. Ένα έχει ο σ. Μαΐλης και το δάνειζε σε όλους, αλλά δυστυχώς το έβαλε κάπου σε μια αποθήκη πατάτας από την οποία περνούσε εντελώς τυχαία και περιμένουμε τώρα την επόμενη σοδειά.

ΟΚ, πάμε στην Βουλή γιατί πρέπει (;) και γιατί συμφέρει (;). Στον Παπούλια γιατί πάμε; Εθιμοτυπικά; Εθιμοτυπικά εν καιρώ καθόδου ακρίδας βαρβάρων; Εδώ ο κόσμος καίγεται κι΄εμείς χτενίζουμε την εθιμοτυπία μας; Δηλαδή θα έχανε το ΚΚΕ, αν έβγαινε ο νέος ΓΓ στα μήντια και πέταγε δυό βαρβάτες και κομμουνιστικότατες αντωνυμίες; "Δεν σε γουστάρει ο λαός γερο-Κουΐσλινγκ, δεν σε γουστάρει το ΚΚΕ, αλλά ούτε κι΄εγω. Δεν έρχομαι ούτε στην κηδεία σου μπάρμπα".

Και ο Τσίπρας; Αν δεν πήγαινε στο προεδρικό μέγαρο θα του πέφτανε μήπως τα ποσοστά; Τι, είχε ανία και δεν ήξερε τι να κάνει; Και γιατί δεν με πήρε ένα τηλέφωνο, να του χώσω δωρεάν 123 ιδέες; Φερ΄ειπείν, αντί να χάνει τον πολύτιμό του χρόνο αλλά και συμπάθειες στον λαό με την κολοκύθα του Παπούλια, να βούταγε ντουντούκες, σημαίες και πανώ και καμμιά χιλιοστή νοματαίους και να τράβαγε να περικύκλωνε συμβολικά το κανάλι της διαπλοκής, το MEGA. Και γαμώ (το κεφάλι μου, μαλάκα) τους συμβολισμούς!

Μη τρώτε τώρα τα λυσσακά σας, δεν θα ερχότανε ούτε το τέλος του κεφαλαίου "ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία", ούτε δεν θα φούσκωνε η ζύμη της Λαϊκής Εξουσίας, αν δεν πηγαίνανε. Σίγουρα, όταν έγραφε ο Λένιν το "Ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω" σίγουρα δεν εννοούσε, αν έχεις πάρει το δρόμο γιά το προεδρικό μέγαρο, σκέψου το καλύτερα και γύρνα πίσω. Αλλά ούτε και ο Γκράμσι φαίνεται να έδινε και τόσο πολύ σημασία στους Παπούλιες, άρα ούτε ιδεολογικό θέμα είναι, ούτε θέμα τακτικής ή στρατηγικής. Είναι μονάχα ζήτημα...αφής, οσμής, ακοής. 

Μιά φορά ρε γαμώτο. Μόνο μιά φορά. Τώρα που έπαψε η λογική να κρατάει το τιμόνι στα χέρια της, τώρα που όπου πάμε, πάμε τραβώντας σαν σκλάβοι κουπί και με μιά τεράστια τρύπα στο πανί. 

Τώρα, μιά φορά ρε, τώρα σταματάς να είσαι επιστημονικός αναλυτής, αφήνεις μιά φορά την διαλεκτική να ξεκουράζεται στο χωλ, παρατάς τα χλιαρά και αποστειρωμένα κοινοβουλευτικά και κατεβαίνεις εκεί κάτω που χτυπιέται και οδύρεται ο αφηνιασμένος κοσμάκης και μοιράζεσαι το χάλι του. Όχι σαν δάσκαλος, σαν καθοδηγητής, αλλά σαν ένας απ΄αυτούς. 

Αφήνεις το χέρι σου να ψιλαφήσει τις πληγές του, επιτρέπεις στην μύτη σου να ανεχθεί και να συμφιλιωθεί με την μπόχα που αναδύει, ακούς την άναρχη τρελή βοή του και-το πιο σπουδαίο- αφήνεις να σε ακουμπίσουν. 

Όχι ρε σεις σύντροφοι, κύριοι, φίλοι, δεν πάμε για το θεαθήναι στον Παπούλια. Το ξέρω ότι δεν είναι επανάσταση αυτό, ούτε καν Μαρξισμός, ένα ταπεινό μήνυμα, ένα απλό γαμωσταυρίδι είναι. Όπως όλα αυτά τα γαμωσταυρίδια που αχολογούν γύρω μας, παντού. Ποιός από όλους αυτούς που υποφέρουν τα πάνδεινα θα πήγαινε για εθιμοτυπική επίσκεψη στον θλιβερό νενέκο της Δημοκρατίας; Ε; Γιατί τότε να πας εσύ;

Τέρμα οι εθιμοτυπίες και οι συμβολισμοί με την ακρίδα. Δεν μπορεί να την έχουν πέσει οριζόντια και κάθετα στην κοινωνία και να την ξεσκίζουνε κι΄εσύ να πίνεις μαζί τους τσαγάκι. Ο κόσμος είναι θυμωμένος αγαπητοί σύντροφοι, θυμώστε κι΄εσείς. Και αν σας είναι κομματάκι δύσκολο και χρειαζόσαστε βοήθεια, ακολουθήστε την παρακάτω συνταγή:

Χαρίζουμε όλη την βουλευτική/κομματική μας αμοιβή στο κόμμα, αρχίζουμε να τρώμε από τα "έτοιμα" και όταν κάποτε τελειώσουν, εκεί να δεις τότε φίλε μου θυμό!



1 σχόλιο: