ΕΕ: Σκίζει η Ελλάδα! Και γαμώ τις προόδους!

Ορατή και αισθητή η βελτίωση...

Τι είναι τέλος πάντων αυτό που ονομάζουμε Ελλάδα; Κάμποι, βουνά, παραλίες, θάλασσα, πόλεις και χωριά; Καμμιά δεκαριά εκατομμύρια "εγχώριοι" ιθαγενείς και κάνα δύο ακόμα "εισαγωγής"; Σίγουρα μέσα είμαστε. Βάλτε και την γλώσσα, την μουσική, τις τέχνες, τα ήθη και έθιμα, τον πολιτισμό, την ιστορία και νάτηνα και μάλιστα μούρλια η αστραφτερή Ελλαδίτσα μας. (Μη δίνετε και τόση σημασία στο "αστραφτερή". Μπλογκ είμαστε, ότι θέλουμε γράφουμε).

Και αφού καταφέραμε να δώσουμε σάρκα και οστά στην λέξη "Ελλάδα", πάμε να προσπαθήσουμε το ίδιο με τον όρο "κατάσταση στην Ελλάδα". Τι πα να πει "κατάσταση στην Ελλάδα"; Γιατί δεν μπορεί να υφίσταται μόνο μία που ισχύει για όλους. Συνήθως οι "καταστάσεις" είναι σαν τραμπάλα: Ο ένας βρίσκεται στον αέρα, ο άλλος στο έδαφος. Δεν γίνεται να υφίσταται μία κατάσταση που κάνει όλο τον λαό ευτυχισμένο, και τον πλούσιο και τον φτωχό. Ακόμα και οι όροι "κατάσταση της οικονομίας" όπως και η "πολιτική κατάσταση" είναι τόσο γενικοί και αφηρημένοι που δεν επαρκούν ούτε για συζήτηση στο καφενείο. Αν θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε για "κατάσταση", οφείλουμε να είμαστε ακριβείς και συγκεκριμένοι. Διαλλέγουμε και παίρνουμε:

Η κατάσταση...

της Παιδείας
της Υγείας
της Απασχόλησης
της Πρόνοιας
των Ταμείων

κτλ, κτλ...

Χαλαρώστε φίλοι μου, δεν θα το κάνουμε πυρηνική φυσική. Μία αξιολόγηση ορισμένων πραγματικών στοιχείων είναι η "κατάσταση" και τίποτα άλλο. Όπως αξιολογείται το νέο απόκτημα της ομάδας μας: Αυτά τα θετικά, αυτά τα αρνητικά, σούμα σουμάρουμ "Θεός ο Σαβιόλα" ή "μάπα ο Καρέλης, σιγά το όνομα". (Κοίτα παράδειγμα που μου κατέβηκε, καταπράσινο βραχάκι ων!).

Αυτά ως πρόλογος. Τώρα πάμε να βουτήξουμε στα βαθιά. Τι διαβάζουμε τώρα τελευταία όλο και συχνότερο στους ναούς της δημοσιογραφίας όπως Το Έθνος, Το Βήμα, Τα Νέα αλλά και στην...οχετευτική τους εκδοχή όπως το MEGA το ΣΚΑΕΙ (μπουμ!) κτλ κτλ; Ακριβώς αυτό που έσταξε σήμερα ο νεοφιλελεύθερος Ταλιμπάν και επίτροπος της Περιφερειακής Πολιτικής της ΕΕ, Γιοχάνες Χαν:

"...αισθητή η βελτίωση της κατάστασης στην Ελλάδα..."

Δεν πρωτοτύπησε φυσικά το τσόκαρο της ΕΕ, όλα τα τσόκαρα της Ενωμένης Ευρωτσογλαναρίας στο ίδιο μήκος κύματος εκπέμπουν. Ολόφρεσκο το στοκάρισμα του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε ακόμα στ΄αυτιά μας:

"...η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο. Σημάδια ανάκαμψης..."

Και εδώ τα παίρνουμε μετρητοίς. Τι εννοούν οι άνθρωποι; Μήπως ομόρφηνε ξαφνικά η χώρα μας; Μήπως απόκτησαν οι πόλεις μας ξαφνικά ρυμοτομία; Μήπως πρασίνησαν πάλι τα φαλακρά βουνά μας και εξαφανίστηκε το μπετόν από τις παραλίες μας; Μήπως απόκτησε κοινωνική μόρφωση και ήθος ο λαός και άρχισε να ξαναγράφει "χρυσές σελίδες"; Ή μήπως ξεπετάχτηκαν με την μία δέκα Θεοδωράκηδες και Χατζηδάκηδες και άλλοι τόσοι Ρίτσοι, Σεφέρηδες, Καζαντζάκηδες, Λουντέμηδες, Θεοτοκόπουλοι, μαζί με πλήθος φωτισμένων φιλοσόφων, επιστημόνων, εφευρετών με αποτέλεσμα να μην έρχεται πλέον η νύχτα στη χώρα μας από τόσο φως; Ποιά Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο; Ποιά είναι τα σημάδια της ανάκαμψης;

Μήπως θα πρέπει να αναζητήσουμε την απάντηση στις "αισθητές βελτιώσεις των καταστάσεων";

Πχ την κατάσταση της Παιδείας; Όπου η βελτίωση είναι όντως αισθητή στους εκπαιδευτικούς που χάνουν την δουλειά τους, όπως στους μαθητές και γονείς που βλέπουν τα σχολεία τους να βάζουν λουκέτο;

Ή να το αφήσουμε αυτό επειδή είναι...άτυχο παράδειγμα και να πάμε στην κατάσταση στην Υγεία; Τι, να το αφήσουμε κι΄αυτό καλύτερα, επειδή κόβουν φάρμακα, κόβουν διαγνωστικές υπηρεσίες, κόβουν προσωπικό αλλά και ολόκληρα νοσοκομεία; Ντάξει, σας κάνω τη χάρη. Δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Πάμε αλλού. Που; Όπου νάναι! Όπου γουστάρει η καρδούλα σας! Στο θεματάκι της Απασχόλησης πχ. Στα νουμεράκια της ανεργίας. Ή στην Πρόνοια και στα επιδοματάκια. Πάμε στα εργατικά, αν θέλετε. Στις συγκοινωνίες. Στα κοινοβουλευτικά. Στα της Δημοκρατίας. Στα κοινωνικά δικαιώματα. Στα περί αλληλεγγύης και στα ανθρώπινα. Πάμε στον παράδεισο των ΜΜΕ. Είπα, όπου θέλετε!

Δεν βλέπω να βγαίνει η πασιέντζα της "κατάστασης" ούτε με στημένη τράπουλα! Αυτά που βλέπω εγώ, όπως και όλος αυτός ο παράξενος λαός, οι εξαθλιωμένοι και απελπισμένοι συμπατριώτες μου, είναι άλλα: Ξεσκισμένη οικονομία, ξεσκισμένη κοινωνία, καραξεσκισμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Γης μαδιάμ! Κόλαση του Δάντη! Αποκάλυψη του Ιωάννη! Ανεργία που τσακίζει ζωή και όνειρα, φτώχεια, απελπισία, χαρατσοτσουνάμια και φοροεπιδρομές, ξεπούλημα κινητών τε και ακινήτων, finito la musica, passato la fiesta! Αυτά βλέπουμε εμείς. Τα εκατομμύρια αυτών που περνάνε τα πάνδεινα στα σκοτεινά μνημονιακά μπουντρούμια των ντόπιων και ξένων καθαρμάτων που λυμαίνονται τον τόπο και τις ζωές μας, αυτά βλέπουν. Ούτε βελτιώσεις, ούτε σημάδια ανάκαμψης, ούτε το μουνί της Χάϊδως που μας σερβίρει ο απατεώνας Σαμαράς σαν success story!

Τα νεοφιλελεύθερα ταλιμπανόσκυλα όπως οι αξιάτιμοι κύριοι κύριοι Σόϊμπλε και Χαν και τα εγχώρια παλιοκάθικα της συγκυβέρνησης βλέπουν κάποιο άλλο έργο. Τα 1,5 εκατομμύρια ανέργων, τους άστεγους, τη νεολαία που ρίχνει μαύρη πέτρα και μεταναστεύει, τα γερόντια που δεν έχουν να βάλουν πετρέλαιο να ζεστάνουν τα κόκκαλά τους, τους συμπολίτες μας που αυτοκτονούν, τους ελεεινούς απελπισμένους που βγάζουν στην Συγγρού τα απομεινάρια της υπερηφάνειάς τους καθώς στήνονται στην ουρά των σισσυτίων μίσους των νεοναζιστών γιά ένα μαρούλι και μισό κιλό κρεμμύδια, την αρμάδα των νεόπτωχων, τα γράφουν οι κύριοι Σόϊμπλε, Χαν, Σαμαράς και Βενιζέλος, αυτοί οι λακέδες των Μεγάλων Συμφερόντων, τα τσοπανόσκυλα του Κεφαλαίου και ταυτόχρονα...Σωτήρες μας, στ΄αρχίδια τους. Έστω σ΄αυτά που έχουν. Σε ότι τους απόμεινε. Γι΄αυτούς η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο: Γονατισμένη, στα τέσσερα, προσκυνημένη και -παρόλες τις κατάρες- πρόθυμη. Και το παραδάκι έχει βρει κατηφορικό δρόμο και κυλάει τσιφ στες τσεπάρες των ξένων τραπεζών. Οι οποίες πράγματι δείχνουν σημάδια ανάκαμψης.

Εμείς;

Εμείς* περιμένουμε να βγει ο πρώτος στο "κλαρί". Και ο πρώτος είναι πάντα ο άλλος. Και όσο είναι ο άλλος ο πρώτος, η επανάστασή μας περιορίζεται στο FACEBOOK, στο TWITTER και στα μπλογκς. Βούτυρο στο ψωμί των Σόιμπλε, Χαν, Σαμαρά και Βενιζέλου.

Στ΄αρχίδια μας; Τα φάγαμε εμείς τα ψωμιά μας; Έχουμε ακόμα λίγα, φτάνουν; Τι, εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο; Τι, αράζουμε πρώτα να περάσει το καλοκαιράκι και μετά βλέπουμε;

Μα δεν έχετε καταλάβει ακόμα, ότι κάθε μέρα που υπομένουμε τα καθάρματα, προδίδουμε τα όνειρα των παιδιών μας;