H Μάχη της Μομφής (Πόλεμος τριών και του κούκου)

"Μαίνεται η μάχη της μομφής στη Βουλή", διαβάζουμε στις φυλλάδες και ακούμε στα κανάλια εδώ και δυό μέρες χωρίς σταματημό. Μιά "μάχη" αλλιώτικη από τις άλλες: Οι στρατοί των "εχθρών" βρίσκονται βιζ α βι στα...χαρακώματα του κυλικείου της Βουλής και απολαμβάνουν με καφεδάκι και αναψυκτικό την...πολεμική ατμόσφαιρα, αφήνωντας ολιγομελείς αντιπροσωπείες τους στην αίθουσα συνεδριάσεων του Κοινοβουλίου να βγάλουν το φίδι από την τρύπα .

"Μάχη" λοιπόν, κεκλεισμένων των θυρών, με δεκαπέντε νοματαίους στο...μέτωπο και τους στρατούς ως εφεδρείες στα μετόπισθεν. Χαλαρά, πολιτισμένα πράγματα. Δεν κινδυνεύει βλέπετε να χαρακτηριστεί από τα ξεφτέρια κάποιου ελληνικού πρωτοδικείου η...εμπόλεμη κατάσταση που επικρατεί στο κυλικείο "παράνομη και καταχρηστική". Ίδια εικόνα επικρατεί βασικά και στις άλλες, τις "ειρηνικές" συνεδριάσεις της Βουλής, όπου η "μάχη" δίνεται πάλι στην ουρά του ταμείου, ας μην αγχωνόμαστε λοιπόν.

Δίδαγμα;

Κάνεις τα ίδια σαν δημόσιος* ή ιδιωτικός υπάλληλος; Πληρώνεσαι για κάτι και δεν πας; Σε τρώει η μαρμάγκα! Εκεί να δεις θύματα άνευ ή μετά μάχης! Αλλά εκεί, έξω, στην κοινωνία, τα θύματα δικαιολογούνται σε κάθε περίπτωση: Και σαν επιθυμητά θύματα και σαν θύματα παράπλευρες απώλειες. "Το έχει" βλέπετε ο μπαγάσας ο λαός, να θρηνεί θύματα, δεν έχει το βουλευτικό παρεδώσε, ασυλία κτλ, να την περνάει κουφέτο. Θα πείτε τώρα, καλά ρε συ, ακόμα και την πρόταση μομφής θα περάσουν στην σαιζ λονγκ; Ε ναι. Άμα κάνεις "πόλεμο", πρέπει να τον κάνεις πάντα με τον ίδιο τρόπο: Απολύτως...μοβόρα!

Σπάσιμο;

Ε ναι ρε γμτ! Τουλάχιστον να βλέπαμε τις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ να δίνουν το παρών! Μηδενός/μιάς εξαιρουμένου/ης!

Γιατί;

Γιατί επιμένω, ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΙ! Γιατί δεν θεωρώ ότι είναι λύση "να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή", αλλά να ΚΑΟΥΝ** ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΝΑΝΕ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ!

Συμπέρασμα: Κάνεις πόλεμο σύντροφε/συναγωνιστή: Κάντον όπως πρέπει! Στο μέτωπο! Όποιο νάναι αυτό. Πάντοτε! Χωρίς εξαίρεση! Άσε τις λίγδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να κάνουν τα δικά τους και κάνε εσύ το καθήκον σου.

Γιατί έχεις σε τούτον εδώ τον πόλεμο μιά ολόκληρη κοινωνία θεατή, μιά κοινωνία που περνάει τα πάνδεινα, η οποία ελπίζει σε σένα, σε στηρίζει αλλά και σε παρακολουθεί. Στα δύσκολα χρόνια που περνάμε, είμαστε υποχρεωμένοι να λαμβάνουμε υπ΄όψη μας ακόμα και  την μικρότερη λεπτομέρεια, ιδιαίτερα όλα αυτά τα "δευτερεύοντα", τα απλά, τα εύκολα, που όμως εμπεριέχουν τόσον συμβολισμό.

Και η ΔΗΜΑΡ; Ο Φωτάκης Κουβέλης έλυσε αυτόν τον Γόρδιο Δεσμό με την βοήθεια μιάς απλής όσο και επαναστατικής πατέντας: Απών από την αίθουσα συνεδριάσεων κι΄αυτός, αλλά στην πρόταση μομφής θα δηλώσει...παρών! Αυτός κι΄αν είναι πόλεμος! Πολύ αίμα...




*   Αυτό δεν το δένουμε κι΄όλας κόμπο
** Συμβολικό κάψιμο, σαν το...συμβολικό λυντσάρισμα του...ήρωα Καμμένου