31/12/13

Χαμόγελα πολλά φίλοι μου!









Mερικές φορές είναι δύσκολο, το ξέρω. Στην θεωρία μάλιστα ακούγεται ακόμα δυσκολότερο: Πάνω από 30 μύες -από την κοιλιά μέχρι το πρόσωπο- κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, γιά να πείσουν και τον πιό δύσκολο από τους θαμώνες του καφενείου, ότι το ανέκδοτο του Μπάμπη ήταν όντως άπαιχτο.

Το πρόσωπο φυσικά γίνεται σαν την...μούρη μας: Δίπλες η μυτούλα, τα ρουθούνια ορθάνοιχτα σαν κυάλια, τα μάτια πεισματικά κλεισμένα, λές και περιμένουμε να πέσει ο πολυέλαιος από την οροφή της εκκλησίας (να γιατί δεν πατάω εγώ ποτέ εκεί, αλλά δεν πέφτει ούτε και όταν κάθεται από κάτω ο Παπούλιας, τέτοιο άτιμο πράμα ο πολυέλαιος), το στόμα ορθάνοιχτο και σε συνδυασμό με την κλίση του κεφαλιού προς τα πίσω ένα Ελ Ντοράντο για τους κακεντρεχείς περίεργους αλλά και γιά τους οδοντίατρους της παρέας. Οι ζυγωματικοί βουτάνε τις άκρες των χειλιών και τις τραβάνε προς τα πάνω, να μας σπάσει ο βλοσηρός τσαμπουκάς, οι μύες των ματιών συσπούνται και δίνουν στον μπούφο εγκέφαλο να καταλάβει, ο κάτοχος αυτού του προσώπου είναι ευτυχισμένος.

Και αν μας πιάσει γιά καλά το γέλιο και χτυπιώμαστε στο πάτωμα, εκεί να δείτε πράματα και θάματα! Οι κοιλιακοί πιέζουν τον αέρα προς τα έξω με ταχύτητα 100χλμ/ώρα! Κανονικά πρέπει όταν γελάμε έτσι να είμαστε δεμένοι και να φοράμε κράνος. Ορισμένοι σχολαστικοί μάλιστα προτείνουν και "δίπλωμα γέλιου", όπως δίπλωμα οδήγησης. Μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό βρίσκουν και οι πνεύμονες ευκαιρία να φουλάρουν οξυγόνο, λες και πας να σπάσεις το παγκόσμιο ρεκόρ άπνοης κατάδυσης. Μέχρι και τέσσερεις φορές παραπάνω οξυγόνο, απ΄ότι συνήθως, τέτοια χάλια!

Το γέλιο δεν είναι παίξε-γέλασε όπως νομίζουν πολλοί, αλλά αθλητισμός υψηλού επιπέδου. Και είναι το μόνο σπορ, στο οποίο μπορεί να πρωταγωνιστήσει και ο μικρός και ο μεγάλος, και ο πλούσιος και ο φτωχός. Γιά τον φτωχό μάλιστα είναι το γέλιο μία από τις δύο μοναδικές του επιλογές. Την δεύτερη δεν την αναφέρουμε. (Αλλά άμα γυρίσει ο τροχός, φίλε, εκεί να δεις τι σημαίνει η άλλη επιλογή!).

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε, το γέλιο έγινε είδος πολυτελείας. Φόροι, χαράτσια, ανεργία, φτώχεια, ανασφάλεια, ένα τεράστιο σκοτεινό τούνελ η ζωή (και μόνο οι τυφλοπόντικες της συγκυβέρνησης να βλέπουν κάτι φωτεινό στην άλλη του άκρη, μάλλον το άστρο του Λιάπη εκ Μαλαισίας), που να βρεις κουράγιο γιά χαμόγελα και γέλια;

Σωστό;

Όχι, καθόλου! Το γέλιο είναι η βάση της αυτοάμυνας, το θεμέλιο κάθε επανάστασης. Μιά επανάσταση που μπορεί να ξεκινήσει, όταν τελειώσουμε το σχολείο του χαμόγελου, όταν αποφοιτήσουμε από το λύκειο του γέλιου και κλείσουμε τις ανώτατές μας σπουδές με δοκτορά στην σοφία που εμπεριέχει η φράση "έμαθα να γελάω με τον εαυτό μου".

Χαμόγελο εύχομαι για τον νέο χρόνο λοιπόν σε κάθε φίλο, γνωστό ή αναγνώστη του βραχόκηπου, γέλιο κόντρα στην μαυρίλα της εποχής. Χαμόγελο και όπως το καταφέρει ο καθένας. Χαμόγελο να δουν τα μωρά, να μάθουν. Χαμόγελο, να αλαφρύνει ο σταυρός, χαμόγελο να πάθει πλάκα ο εχθρός, χαμόγελο γιά τον δίπλα μας, χαμόγελο γιά μας...

Χαμόγελα Πολλά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου