Ανακοίνωση: Η Επανάσταση του Σεπτεμβρίου αναβάλλεται για τον Οκτώμβρη

Τέλειωσαν οι διακοπούλες. Ο κόσμος γύρισε στην δουλίτσα του, τα παιδιά στα σχολεία, η κυβέρνηση και η τρόϊκα στο έργο τους. Μία από τα ίδια!

Η ζωή συνεχίζεται.

Η ζωή συνεχίζεται μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ που μυρίζει θάνατο! Ένας θάνατος που πλανιέται αόρατος πάνω από τις πόλεις και τα χωριά και θερίζει αμείλικτος το χαμόγελο μιας ολόκληρης κοινωνίας!

Μια κοινωνία χαμένη, αποχαυνωμένη μέσα στον μηντιακό λήθαργο του φόβου, τρομοκρατημένη, ακινητοποιημένη, παγιδευμένη σε μια παράλογη κατάσταση πανικού και αναισθησίας!

Τα φύλλα σκέφτονται ν΄αρχίσουν να πέφτουν, η βροχούλα σιγοντάρει όλο και πιο συχνά, οι φίλοι και συγγενείς που φύγανε πάλι μακριά μάς εύχονται καλό χειμώνα, οι μέρες μικραίνουν, η θλίψη μεγαλώνει, κατάσταση σοκ.

Θολό τοπίο, διστακτικό βήμα, υποχώρηση. Μαύρα σύννεφα, γκαστρωμένα ανασφάλεια. Μουντή χτικιάρα μέρα, κουτσή ελπίδα, μοιρολόι.

Σκιές φοβέρας, σμήνη ακρίδας: Πρόσεχε!Εστεμμένοι-Παντοδύναμοι-Ελληνοκράτωρες φτερουγίζουν πάνω από την ελπίδα, το αίμα της ψυχής σου.

Σκύψε! Από τον ορίζοντα ξεπετάγεται ένα γιγάντιο χέρι με μια σφραγίδα στην παλάμη και προσγειώνεται βαριά πάνω στα όνειρά σου: Ακυρώνεται! Ακυρώνεται! Ακυρώνεται!

Τι; Πότε θα κάνει ξαστεριά;

Και γιατί να κάνει; Όλα είναι θέμα δανεισμού και πληρωμής, λένε. Γιατί να κάνει ξαστεριά αφού αυτοί σου πούλησαν ομπρέλλες; Θα βρέχει συνέχεια κι΄εσύ θα πληρώνεις. Όχι, δεν πρόκειται να σταματήσει. Θα βρέχει μέχρι λίγο πριν πνιγούμε! Εκτός και αν εμφανίσει ο πνιγμός υποψία ψίγματος κέρδους, οπότε μας βλέπω να πνιγόμαστε αμέσως και τώρα! Τώρα όμως είμαστε στην φάση που μας πνίγουν για να μας σώσουν, άρα δεν πρέπει να ανησυχούμε.

Δεν χρειάζεται να ανησυχείς, ραγιά....

Δεν ανησυχούσες όλα αυτά τα χρόνια που έτρεχες παθιασμένος πίσω από τα ψοφήμια του δικομματισμού, για ένα πόστο, για μια εκδούλευση, για ένα χατήρι, για ένα ρουσφέτι.

Δεν ανησυχούσες όταν τους έβλεπες να ρημάζουν τα πάντα, γιατί....

....ή βολευόσουν στην ομάδα του νικητή....
....ή περίμενες να έρθει η σειρά σου.

Σου έμαθαν να ζεις μέσα στο όνειρο του κομματοσκυλικού ηθικού μαρασμού. Σου έμαθαν να ανταλλάσεις την ανθρώπινή σου αξιοπρέπεια με το βόλεμα της κομματοδίαιτης αναξιοκρατίας.

Σου έμαθαν να μετράς και να λογαριάζεις και ξέχασες να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι. Σε κάνανε πιστό οπαδό του εγωισμού και της αρχηγολατρείας και εχθρό του διπλανού σου. Σου φορτώσανε ένα πανώ με κούφια συνθήματα και σε αμόλυσαν να γίνεις εχθρός του εαυτού σου.

Σε βάλανε να τρέχεις στα μαιευτήρια, να δεις τι έφερε η κάθε Παπανδραίενα και η κάθε Καραμανλού στον κόσμο. Όχι από περιέργεια, αλλά για να δεις τι θα ψηφίσεις στο μέλλον! Και ήσουν -στην κάψα σου- έτοιμος να δοξάσεις και αποβολές τους...

Σήμερα σου πίνουν το αίμα!

Σήμερα δεν σε έχουν πια ανάγκη, μπορούν και χωρίς εσένα. Μάλλον, μπορούν ΜΟΝΟ χωρίς εσένα! Σήμερα στα παίρνουν όλα: Και αυτά που δήθεν σου έδωσαν, και αυτά που είχες, και αυτά που θα είχες.

Τελείωσες ραγιά!

Τελείωσες ραγιά και μαζί με σένα τελειώσαμε κι΄εμείς, όσο εσύ και οι κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσή σου συνεχίζουν να τους πιστεύουν ή να τους φοβούνται.

Με πνίγει ο θυμός, ραγιά!

Με πνίγει ο θυμός, γιατί αυτοί οι λίγοι βουλευτές και υπουργοί -που με θεωρούν ηλίθιο και άβουλο πρόβατο- είναι του χεριού μου, αλλά πρέπει να τους υπομένω!

Γιατί αυτή η συμμορία -που με κάνει να ντρέπομαι που είμαι πολίτης αυτής της χώρας -με έχει δέσει χειροπόδαρα με τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΦΟΒΟ και την ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!

Με πνίγει ο θυμός που δεν είσαι στο πόστο σου, ραγιά!

Με πνίγει ο θυμός που δεν μπορώ να είμαι στο πόστο σου ο διπλανός σου!