Το πρόβλημα είναι ο μετανάστης!

Σε Κόλαση του Δάντη μετατρέπεται με απίστευτη ταχύτητα η χώρα του Ρίτσου, του Ελύτη και του Σεφέρη! Χώρα τρύπα στην Γεωγραφία, Κρανίου Τόπος, Μακρόνησος του ανθρωπισμού, τόπος εξορίας του πολιτισμού.

Τετέλεσται!

44 ολόκληρες ημέρες περιμένει σε Θεσσαλονίκη και Υπατία η ανθρωπιά καρτερικά σε ένα ραντεβού με την εξουσία που δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ.

44 μέρες απεργίας πείνας, ένα βήμα πριν τον θάνατο αλλά μόνο ένα κυβερνητικό ΝΑΙ μακριά από την ζωή, και ακούς μόνο φωνές και βλέπεις σκιές:

Του τζαμπατζή Ρέππα, λόγω...της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας Κρήτης-Πειραιά...

Του αχυράνθρωπου Ραγκούση λόγω παττακοκικών καταβολών... 

Του καρχαρία Παιδείας Διαμαντοπούλου λόγω...Πανεπιστημιακού Άσυλου...

Του Τραμπουκαλίσματος του Πολίτη Παπουτσή λόγω τσαμπουκά...

Του χοντροβενιζέλου που τον έπιασε ξαφνικά η ανθρωπιστική καΐλα (αλλά του πέρασε πάλι)

Του ξεφτύλα κλεφτοκοτά Λοβέρδου λόγω κίνδυνου...επιδημίας...

Των Μπουταροκαμίνηδων πασοκοδημάρχων που χέστηκαν...

Του Καστανίδη που στέλνει την Ελλάδα για 1,20 στην φυλακή αλλά δυσκολεύεται με 300... 

Του βόθρου της πολιτικής σκηνής Πάγκαλου, που μας θύμισε ότι δεν εκβιάζεται ο βόθρος...

Του κάλπικου νομίσματος Παπανδρέου που κάνει την κότα...

Πρωθυπουργός, υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς και Φαρισαίοι, ειδικοί, νομικοί, όλοι δήλωσαν παρών, εκτός ενός Ανθρώπου! Γιατί ένας άνθρωπος έφτανε για να λύσει το πρόβλημα της απεργών πείνας. Ένας!

Το ρισκάρει η κυβέρνηση αυτής της άθλιας χώρας, 44 μέρες ρίσκο με ξένες ψυχές! Το ρισκάρει γιατί διακατέχεται από αυτήν την υπερδόση αδιαφορίας για την ζωή του άλλου, που μας οδήγησε μέχρι εδώ. Δεν είναι οι Άη Παντελεήμονες τυχαίες πλατείες, δεν είναι οι τυχαίες οι συνθήκες που οδήγησαν στην φρικαλέα απανθράκωση των άτυχων Κινέζων.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πηδάνε οι πρόσφυγες πολέμου στα κρύα νερά της ελληνικής θάλασσας, που ρισκάρουν την ζωή τους (και δυστυχώς για πολλούς απ΄ αυτούς την χάνουν) για να μην πέσουν στις δαγκάνες του ελληνικού κρατικού ανθρωπισμού.

Καθόλου τυχαίο και το σημερινό τραγικό γεγονός του άτυχου άστεγου που άφησε την τελευταία του πνοή στο Θησείο. Δίπλα στην δική μας ζεστασία, στην δική μας σιγουριά, στην δική μας ασφάλεια, στην δική μας ζωή, αλλά μόνο δίπλα, αργοπεθαίνει το φιλότιμο, η καλοκαγαθία, η ανθρωπιά ενός κράτους και μιας κοινωνίας σε κατάσταση αποσύνθεσης.

Το πρόβλημά μας δεν είναι πια η πείνα, η φτώχεια, η δυστυχία και η μετανάστευση!

Το πρόβλημα γι αυτή την χώρα είναι ο πεινασμένος, ο φτωχός, ο δυστυχισμένος και ο μετανάστης.

Και ο αλλοδαπός, και ο ντόπιος μετανάστης...