Με λένε Βουδούρη, είμαι βουλευτής του πασόκ, και σας γράφω κανονικά.

Μερικές φορές είναι το χάλι του "λαϊκού-εμένα μου λες-εκπροσώπου" τόσο μεγάλο, που το γιαουρτάκι μόνο σαν ύψιστη τιμή μπορεί να θεωρηθεί για δαύτον. Όλα τα λεφτά το "μεγαλείο" του πράσινου βουλευτή κατά την διάρκεια της χλιαρής -κατ΄εμέ- κατσάδας των εργαζομένων του νοσοκομείου: Ανέκφραστος, τα μάτια κάτω, απολύτως καμμία οπτική επαφή με τον συνομιλητή του, προφανώς και καμμία ακουστική επαφή, το "δεν γαμιέσαι ρε μαλάκα" στην πιό κραυγαλέα εκδοχή του.

Εδώ έχει γράψει ένα ολόκληρο λαό σε αυτά που θα είχε ανάμεσα στα σκέλια του, αν είχε, ο γίγαντας του πασόκ, σιγά μη λάβαινε σοβαρά μιά κοπελιά και έναν άνδρα τώρα! Και στο τέλος είχε το θράσος να σηκώσει...δάχτυλο και να παίξει την γνωστή εκφοβιστική ξιφομαχία: Εγώ που με βλέπετε, ο ύψιστος Βουδούρης, πράσινο κομματόσκυλο και λακές της τρόϊκας, σας κάνω σκουλήκια την χάρη και σας δέχομαι στο γραφείο μου. Τέτοια χάρη! Αλλά αυτά με τα γιαουρτάκια και τα λοιπά γαλακτομικά προϊόντα, αυτά αλλού χαμούρες!

Αυτά να τα βλέπει ο φιόγκος ο ψηφοφόρος, που μας κότσαρε κάτι τέτοια διαμάντια και τους κουβαλάμε τριάντα τόσα χρονάκια στην καμπούρα μας.

Κρίμα που ο κάμεραμάν έπρεπε να πάει για κατούρημα και δεν πρόλαβε να μας δείξει και το άλλο πράσινο σούργελο.