Πολύ όμορφη η χθεσινή μέρα της πανευρωπαϊκής κινητοποίησης κατά της κρίσης και της λιτότητας. Ιδιαίτερα στην κατ΄εξοχή χώρα της κρίσης και λιτότητας: Την Ελλάδα. Βολτίτσα, μπανάκι, ψαράκι, μπυρίτσα, μιά ζωή την έχουμε κι΄αν δεν την γλεντήσουμε, που λέει και το τραγούδι. Όσοι έχουν. Όσοι δεν έχουν, μουρμούρα. Ε έστω και με λίγη μουρμούρα, δεν κάνει εξ άλλου κακό.
Στην...καθυστερημένη Εθπάνια δεν πολυσκαμπάζουνε όμως από καλοπέραση και το ρίξανε στην τρεχάλα στους δρόμους, με πλακάτ. ντουντούκες και το απαραίτητο μπατσοκοπανητό. Σε μία κρίσημη καμπή της διαδήλωσης μάλιστα αποφάσισαν να κατεβάσουν εις ένδειξη διαμαρτυρίας τα παντελόνια τους και να δείξουνε στην Τρόϊκα τα οπίσθιά τους. Δυστυχώς γιά όλους τους παρευρισκόμενους μόνο οι άντρες ακολούθησαν αυτήν την επαναστατική μέθοδο διαμαρτυρίας, αν και ο παρευρισκόμενος θηλυκός πληθυσμός ήταν εφοδιασμένος με σαφώς ισχυρότερα...προσόντα.
Το ρίσκο της διαμαρτυρίας αυτού του είδους δεν φαίνεται να ήταν γνωστό στους Ισπανούς διαδηλωτές. Μα να μην έχουν ακούσει τίποτα για "συγκεκριμένα" βίτσια των Δανειστών;
Εμείς δεν "το" κάνουμε εθελοντικά φυσικά, αλλά κάπου αρχίζει η συνήθεια να γίνεται πεπρωμένο και σιγά-σιγά διασκέδαση.
"Κορίτσια, η Τρόϊκα" φωνάζουμε κάτω από το ντουζ εκστασιασμένοι από την θέα της (όπως το παλιό θρυλικό "κορίτσια, ο Μπάρκουλης") και αφήνουμε το ρημάδι το σαπούνι να πέσει στο δάπεδο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου