Χαμός στην κερκίδα! Πέφτουν οι ριγέ στον αγωνιστικό χώρο να φάνε τον άρχοντα του αγώνα "μα σα δε ντρέπεσαι ρε κύριε πουλημένε διαιτητά να δίνεις στο τελευταίο λεπτό τέτοιο ψόφιο μπέναλτυ;"
Οι "άλλοι", οι αντίπαλοι, την έχουνε αράξει στο κέντρο και σπάνε πλάκα. Στις κερκίδες η Ελλάδα αναστενάζει, που λέει το τραγούδι, αλλά πετάει και καμμιά καρέκλα, να ξεδώσει -κι΄ας μη λέει το τραγούδι- και μπουκάλια και κροτίδες και άλλα αθλητικά αντικείμενα, μη μας πούνε ότι είμαστε καθυστερημένοι (ως προς την...ευγενή άμμιλα της υπόθεσης).
Κάποτε βαριέται να διαμαρτύρεται η αδικημένη ομάς, το χώνει ο αντίπαλος στο γάμα, κρατάει ο άρχων του αγών τα καθιερωμένα δεκαπέντε λεπτά καθυστέρηση μήπως και πέσει κάνας παίχτης των αδικηθέντων στην ευρύτερη μεγάλη περιοχή των αντιπάλων, να πατσίσει το πέτσινο μπέναλτυ, να πάνε όλοι με το αμαξάκι τους και όχι με το τεθωρακισμένο της ΕΛ.ΑΣ στα σπίτια τους, αλλά αφού δε λέει να πέσει κανένας, πατάει κάποτε μιά σφυριξιά και ματς ήτανε και πάει.
Πάει ο Μαύρος στα αποδυτήρια, βάζει το βίντεο να λαλήσει και τι να δει; Όντως πέτσινος ο πέναλτυς και αδικία μεγάλη. Ένα σφάξιμο τρελλό, σφάξιμο κάθε άλλο παρά απατηλό, που λέει το γνωστό αθλητικό εμβατήριο. Βγαίνει μετά στην συνέντευξη τύπου ο μαυρούκος με μιά μούρη να: Σεγνώμες πολλές περικαλώ, είδα το βίντεο και μούρθε να πάω και να φλομώσω τη ΔΗΜΑΡ στις χριστοπαναγίες: Χυλός το πεναλτάκι. Συγνώμη, πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει, την άλλη φορά θα κάψω τσι άλλοι...
Γυρίζει όμως η φάση πίσω; Όχι! Ή μήπως γυρίζουν οι χαμένοι βαθμοί;
Τώρα που μπαφιάσαμε από ποδοσφαιρικό δεν πάμε να δούμε τώρα τι άλλο γυρίζει ή δεν γυρίζει, να περάσει η ώρα; Όχι ότι υπάρχει λόγος ή ανάγκη, έτσι από περιέργεια. Αλλά και γιά να αποδείξουμε, ότι όλα μπάλλα είναι και κυλάνε.
Ας ξεκινήσουμε -εντελώς τυχαία- με κάτι που μας απασχολεί ιδιαίτερα. Πχ η Τρόϊκα. Λοιπόν; Γυρίζει η ρουφιάνα;
Αμέ! Σιγά μη κολώσει η Τρόϊκα. Φυσικά γυρίζει. Αφού έχει να μαζέψει τόσο χαρτί, πως να μην γύριζε; Εσείς άμα περνάγατε από ένα μέρος που είχανε τρελλαθεί οι τράπεζες και μοιράζανε στο κοινό όσο χαρτονόμισμα μπορούσε να κουβαλήσει ο καθένας, δεν θα πηγαινοερχόσασταν; Η Τρόϊκα γυρίζει λοιπόν. Με άλλα λόγια, έχει τα ίδια χούγια που έχει και ο γεροπλανήτης μας! Γυρίζει. Μόνο που ο πλανήτης γυρίζει γύρω από τον εαυτό του και δεν πειράζει ούτε κουνούπι, ενώ η Τρόϊκα γυρίζει πίσω σε μας για να μας πιεί το αίμα.
΄Ερχεται, κάθεται, γδέρνει, μαδάει, ρημάζει και όταν κάποτε μπαφιάσει από το πολύ γη και ύδωρ, σηκώνεται και φεύγει. Πίσω, στο πόδι της, αφήνει τα τσιράκια της, αλλά όχι για πολύ: Η Τρόϊκα έρχεται και ξανάρχεται και ματαξανάρχεται, όπως έρχονται και οι ζωχάδες αν υποφέρεις από αιμορροΐδες και κάνεις τη μαλακία να φας Τσίλι κον Κάρνε. Η επιστροφή της είναι πάντοτε ένα ιδιαίτερο κοσμικό-κοινωνικό γεγονός! Έρχεται αύριο η Τρόϊκα, γράφουν έντρομες οι φυλλάδες και...χαίρεται ο κοσμάκης που επιτέλους κάποιος έρχεται.
Τι δουλειά έχει η Τρόικα με την πέτσινη εσχάτη των ποινών που έδωσε ο άρχων του αγώνα; Βασικά καμμία. Άσχετο. Όλα ξεκίνησαν όταν την είχα πέσει στο contra.gr να δω τι έκανε ο Αντετοκούμπο ενάντια στους νεαρούς άνδρες της Ισπανίας (μεγάλο στραπάτσο η Εθνική) και βρέθηκα ξαφνικά αντιμέτωπος με ένα ποδοσφαιρικό ποστάκι, που ανέλυε τον γνωστό επιστημονικό όρο "παράγκα". (Κάποιος μάγκας έγραφε για την παράγκα του ελληνικού ποδοσφαίρου και έτσι κολλημένος που είμαι, δεν ήθελε πολύ να μου ξεφύγει ο έλεγχος και από αθλητικά να προκύψουν μνημονιακά. Και να δείτε, που θα καταφέρω τελικά να τα κολλήσω τα δύο άσχετα και να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι).
Λέγαμε για τον διαιτητή που έκαψε τους ριγέ. Ε και; Άνθρωπος δεν είναι; Λάθη κάνει. Του ξεφεύγουν. Ενώ η Τρόϊκα; Κάνει λάθη η Τρόϊκα; Ε όχι και η Τρόϊκα! Πως να κάνει ένα ζώο λάθος; Εδώ είναι όλα προγραμματισμένα και προμελετημένα. Και πως να μην είναι; Δεν αποφασίζει η Τρόϊκα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου όπως το Κοράκι, αλλά πολλά τέρμινα πριν κάνει τη λαδιά της και πάρει μιά ολόκληρη χώρα στο λαιμό της. Και δεν μπαίνει η Τρόϊκα σε περιττές αθλητικές διαδικασίες, όπως το ματς, αλλά "την κάνει" αμέσως στην ουσία: Βαράμε πέναλτυ!
Βγάζει η Βρυξέλλα λοιπόν ένα φιρμάνι και ξηγιέται σπαθί: Ίνα σωθεί η Πατρίς σας από τον υποβιβασμόν εις την εκτός Ευρώ Εθνικήν, ήτοι καταστροφή -δεν σας λέμε ποιανού μη ξυπνήσετε και μας φάτε την σπλήνα- είμεθα αναγκασμένοι να σας στήσουμε στο τέρμα/στον τοίχο και να σας φλομώσουμε πέναλτυ και μέτρα. Επώδυνα πέναλτυ και μέτρα, αλλά έτσι είναι οι ποινές, οι θεραπείες και οι διασώσεις: Πονάνε, αλλά κάνουν καλό.
Μετά τρέχουν και φωνάζουν το λαό: Ρε συ μικρέ, ρε συ μεσαίε, ρε συ μικρομεσαίε, γιά ελάτε ρε εδώ, να σας βάλω εναλλάξ ή ταυτόχρονα και τους δυό μαζί στο τέρμα, να σας ρίξω κάτι πεναλτάκια, να σας φλομώσω στα γκολ ρε, μήπως και δείτε κάποτε μιά άσπρη μέρα.
Τι να κάνει ο κόσμος, τέτοια θέλει: Άρτον και πέναλτυ. Πάει λοιπόν και στήνεται κάτω απ΄ τα γκολπόστ.
Γκολπόστ; Τι γκολπόστ, αυτά έχουν δεκαπέντε μέτρα πλάτος και πέντε μέτρα ύψος! Ρε συ Τρόϊκα, φωνάζει ένας μικρός που πήγε να ξεκινήσει ως βασικός, τρομάρα να τούρθει. Τι τέρμα είναι ετούτο ρε συ μάστορα; Που να πιάσεις εδώ σουτ;
Ο Τρόϊκας που είχε στήσει την μπάλλα στα τρία μέτρα και ήταν έτοιμος να πάρει 55 μέτρα φόρα και να εκτελέσει, δεν έχασε την αναισθησία του. Και ποιός σου είπε, ότι πρέπει να πιάσεις οπωσδήποτε κάτι, τον ρωτάει με νόημα.
Τάχασε ο τερματοφύλαξ, αλλά τι να κάνει; Φοράει τα γάντια του και λαμβάνει θέση πάνω στην γραμμή.
Και γαμώ το γάντι, του χώνει ο αντίπαλος σωτήρας.
-Ε ναι, ένεκα τερματοφύλαξ, καμαρώνει ανίδεος ο πορτιέρο.
Αχά, κακιώνει ο τροϊκατζής. Γάντι Αντίντας, τεκμήριο ευμάρειας. Να μου πλερώσεις γαντοχαράτσι της τάξεως των....πόσο κόστισαν τα γάντια;
-Περίπου 32 ευρά, απαντάει ο αδικοστημένος τερματοφύλακας.
Χαράτσι της τάξης των περίπου 32 ευρών, συμπληρώνει ο άλλος.
Και άρχισε επιτέλους η διαδικασία των πέναλτυ; Μπα! Συνεχίστηκε η διαδικασία γδυσίματος:
Παπουτσάκι με βιδωτές τάπες επίσης Αντίντας βλέπω χαμουράκο τερματοφυλακάκο....
Σωβρακάκι Κάππα με ενίσχυση αφρολέξ που σκίζει βλέπω....
Φανελίτσα γαμάτη με το νούμερο ένα και χρυσή ρίγα....
Σλιπάκι των "5 ευρώ τα τρία" βλέπω μόρτη....
Να μην πολυλογώ, τον αφήνει τον τέρμα όπως τον γέννησε η μάνα του! Τι να κάνει ο τέρμας, σωτηρία είναι αυτή, δεν είναι παίξε-γέλασε. Σταυρώνει τα χέρια του πάνω από το επίμαχο σημείο του ανδρισμού του (μη λέμε συνέχεια αρχίδια και αρχίδια και χάσουμε τους σεμνότυφους από αναγνώστες), μη τον πάρουνε τα σκάγια και του τα κάνει τούμπανο, κλείνει τα μάτια του και περιμένει. Τον βλέπει ο εκτελεστής και βάζει τα γέλια: Μα έτσι πας εσύ να αποσοβήσεις το μοιραίο ρε τερματοφύλαξ; Ξέχνα τα αυτά τα παλιομοδίτικα. Άλλαξαν τώρα οι κανονισμοί. Κατέβασε τα ρολά λοιπόν, γύρνα και πέσε στα τέσσερα!
Ο τυπάκος στο τέρμα δεν ήταν κουτός. Ίσως να μην πολυείχε από δαύτα που προσπαθούσε να προστατεύσει με τα χέρια του, ίσως να είχε καλομάθει, να εκτελεί μιά ολόκληρη ζωή ο ίδιος πέναλτυ-μαϊμού, αλλά όταν είδε τον εκτελεστή να κατεβάζει το παντελονάκι του, κατάλαβε ότι άμα ήτανε να πιάσει κάτι, αυτό θα ήτανε μάλλον το μακρύτερο από τα τρία. Καλά ρε φίλε, λέει στον σωτήρα, τι ρολά να κατεβάσω αφού εσύ θέλεις όπως φαίνεται μόνο να με πηδήξεις;
Ο αντίπαλος κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι του (το πάνω). Ναι έχεις δίκιο, λέει, αλλά βλέπουν και παιδιά και δεν κάνει. Κατέβασέ τα τά ρολά και γύρνα να τελειώνουμε.
Τρία ολόκληρα χρόνια η ίδια διαδικασία πέναλτυ! Όλοι μας, ο ένας μετά τον άλλο, κάτω από τα γκολπόστ. Με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα. Όλα μέσα! Σκισμένα δίχτυα και όλα τα "άλλα" ξεσκισμένα. Και πάντα πριν αρχίσει η "διαδικασία", το ίδιο...έθιμο: Μονοήμερες Γενικές Απεργίες, να μη λένε οι επόμενες γενεές, ότι τον φάγαμε χωρίς να κουνήσουμε ούτε δαχτυλάκι.
Τι, δεν φταίμε εμείς; Ε ποιός φταίει τότε; Ποιός έστειλε δια της ψήφου του τον απατεώνα τον Γιωργάκη να κάνει κουμάντο στην παράγκα της Βουλής; Και ποιός επέτρεψε μετά δια της ανοχής του το τραπεζοσκυλολόϊ του Παπαδημοτίποτα; Και ποιός έστειλε τον ύστατο των τελευταίων, τον πιό ανάξιο εκ των χαραμοφάηδων, τον ουραγό εκ των υποβιβασμένων, το πιό αδίστακτο ακροδεξιό ντουβλούκι διέθετε η παρακμιακή ΝΔ στου Μαξίμου για πρωθυπουργό; Και ποιός επιμένει να ανέχεται την πράσινη μούχλα της πασοκοπανούκλας στην διακυβέρνηση του τόπου;
Λοιπόν;
Θα μείνουμε εκεί που είμαστε, κάτω από το τέρμα ή θα κάνουμε επιτέλους και τίποτα άλλο ποδοσφαιρικό; Υπάρχει και η κόντρα, μη το ξεχνάμε, η αντεπίθεση. Όσο κυλάει ακόμα ο αγώνας, όσο δεν έχουν τελειώσει τα 90 λεπτά. Γιατί μετά την λήξη του αγώνα, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται από την διαιτησία, την Ομοσπονδία και από την ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου