Δε θα θίξουμε, απλά θα βήξουμε. Λοβέρδο; Νταξναούμ!

Μέρα μάγκες!

Τζούμπας της Τρίτης σήμερα και θέμα επίκαιρο και διαφέρον. Θέμα Λοβέρδος.
Παιδί κουφέτο ο Λοβέρδαρος, πολύ τόνε πάω ρε σεις! Μπορεί νάναι ζήτουλας, φέρε και φέρε, δώσε και δώσε, μπορεί νάχει κοφτικά αισθήματα, κόψε εδώ και κόψε εκεί και κόφτα όλα, μπορεί νάναι γαυροτσολιάς λυμπιακάκιας (Ομπράντοβιτς, ρε πελάτες, πόρομ πορόμ πομπέρομ, ρε) αλλά είναι και ξήγας κύριοι: "Χρήμα; δεν υπάρχει μία. Ούτε σάλιο!"

Έτσι, ντάκος κουβέντα! Θα πείτε τώρα, σιγά ρε Τζούμπα, ο τύπος είναι συνέχεια στο "έλα μάνα να με δεις, τώρα πού ΄μαι λοκατζής". Πολύ φιγούρα ρε Τζούμπα!

Ντάξει, τεντώνεται ο μικρός λιγάκι στο κόρδωμα, αλλά θα στρώσει ρε. Νέο παιδί ρε! Δεν είναι όμως σαν τους άλλους τους Ελέουρες και τους Γιώτα Φεύγες στα κεραμιδαριά της νδ και του πασόκ, με καταγωγή, όλοι τους και απαξαπαξάπαντες, από την Φυλή των Μασάει.

Σιγά Τζούμπα, ανεβαίνει πίεση και συμπίεση και σφίξημο Τζούμπα.

Τι σιγά ρε; Από τότε που φτιάξανε τη Βουλή για να μη πάει χαμένο το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη για νάρχονται να τραβάνε οι γιαπωνέζοι τα λυσσακά τους με τις κάμερες, όλη η ντροπάντζα και η ρεντικολέντζα του τόπου στο υπουργικό έδρανο σκαρφαλωμένη ρε σεις! 

Όλοι τους ένας ένας: Ο ένας ελληνοαμερικλάνος, αθώα καραφλοπεριστερά, μας κάνει την παρθένα "εγώ περί μασητού και περί που πήγαν αυτά που υπήρχαν και τώρα δεν υπάρχουν; Ποτές!"

Σε ποιόνανε τα λες ρε λαμόγελο; Στον Τζούμπα που διαβάζει βουλωμένο γράμμα; Ίσα ρε! Πρέπει νάσαι μεγάλη λέρα, για να κυβερνάς γαλέρα, μεγάλε! Όχι σε μένα αυτά!

Ο άλλος, ίσαμε με ένα βουβάλι, τι ένα, δυό βουβάλια, ο ανθηρόστομος ντε, ο πισωβρόντης ντε, να μη λέμε τώρα πάγκαλους και ονόματα! Πολύ βαρύνουσσα προσωπικότητα και χωρίς αυτόν τι θα τα κάναμε τόσα σουβλάκια πίτα που θα περισσεύανε.

Ή ο άλλος χοντρός, ο Μπένεις, ο συνταγματάκιας ο δίκαιος, που κάνει τώρα των Ενόπλων Αδυναμιών, λες και έκανε στον στρατό αναξιωματικός.

Ή ο χρυσοτέτοιος, ο Χοΐδης, που έβγαλε όλη την Αθήνα στο πρεζοδρόμιο.

Ή ο μορφωνιός, ο Παπατίποτας, ο νταής της κονόμας, ο σφίχτερμαν της ξάφρας, ο περαιωτικός δουνουτοκουμπαράς; Ναι αυτός που έχει βουτήξει ένα μολύβι και είναι όλο στον λογαριασμό και μας γράφει κανονικά και μετά μας σφάζει με το μπαμπάκι, που να του γίνει το "πουλί" του μολύβι στο κατούρημα, και στο μαμήσι μπαμπάκι!

Ρε άει σιχτίρια όλοι σας, και σεις και οι γρύλοι σας!

Τα πήρα πάλι γαμώτο, συντριβάνι θα πάει η πίεση, αλλά πολύ μουτηδινείζει η πασόκα ρε παιδιά.

Μπαμπάκι είπα, α! Ακούστε να δείτε τι γίνεται σ΄αυτό το ξεφραγκάδικο που λέγεται Ελλάδα.

Πάω τις προάλλες Σισμανόγλειο να δω ένα φουκαρά παλιόφιλο, Καραϊσκος Παντελής το όνομα, παίρνω και στον δρόμο από τον Βασιλόπουλο ένα Τζακ Ντάνιελ που το προτιμούσε, να μη πάω με αδειανά χέρια, περνάω από δυο έλεγχους τις αστυνομίας, πάω στην ρεσεψιόν και σκουντάω τον τύπο που κοιμότανε. 

Σε ποιό δωμάτιο είναι ο τάδε ρε φίλε; Μου λέει, αυτός ο παππούς με την κίρρωση του ήπατος, ο σαβανοκαρτέρης; Μπράβο αυτός, απαντάω. Τώωωωρα ο παππούς, κάνει με νόημα ο υπάλληλας και ξαναγέρνει.

Αυτή είναι η κουφάλα η ζωή φίλοι μου! Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε....

Εκεί που πάω να φύγω ακούω φωνές, βρισιές, χαμός. Κοιτάω προς τα πάνω στην σκάλα και βλέπω ένα κορίτσι στα είκοσι, σαν τα κρύα τα νερά, δυό μέτρα πράμα, ανέβα να φιλήσεις-κατέβα να μαμήσεις δηλαδή, αλλά καρφιτσωμένο και βιδωμένο στην μάπα μια χαρά με σιδερικό, έμο το κορίτσι, να έχει βουτήξει ένα γιατρό από το μανίκι και να τον τραβολογάει άσχημα.

Τρέχω να τους χωρίσω. Τι έγινε βρε κορίτσι μου, ρωτάω το έξαλλο έμο. Μπάρμπα, ήρθα να κάνω θεραπεία, μου λέει με λυγμούς, τι θεραπεία κορίτσι μου, ρωτάω, εμοκάθαρση θείο, απαντάει, και μου λένε δεν έχουν φίλτρα και δεν γίνεται!

Τήνε παρατάω και βουτάω τον μάστορα. Γιατρέ, του λέω, το κορίτσι έχει φάει μεγάλο πακέτο και δεν ξέρω τι θα κάνεις, τραβάς τσακ μπαμ για φίλτρο, να εξυπηρετήσεις το κοινό. Χεσμεντέν αντίδραση ο γιατρός, ξέρετε ξεμείναμε, ευχαρίστως αλλά ούτε φίλτρο Καρέλια, η κακούργα φαρμακακοποιοβιομηχανία.

Κουνιώτανε κι όλας, ιδιαίτερα από τη μέση και κάτω, "την έτριζε την όπισθεν" ο γιατρός! Είσαι σίγουρος ότι δεν έχετε ρε γιατρέ, ρωτάω. Μα φυσικά, μου λέει, αυτό λέγαμε πριν λίγο και στον υπουργό. Υπουργό; Ναι κύριε, ο υπουργός υγείας, κύριος Λοβέρδος βρίσκεται στο νοσοκομείο για έλεγχο. Δεν είδατε τι αστυνομία υπάρχει μέσα και έξω από το κτήριο;

Ελεύθερη ραδιοφωνία ο γιατρός! Ευκαιρία να δεις Λοβέρδο, Τζούμπα, λέω και σαλτάρω προς τον όργανο του κράτους που καθότανε σαν κέρβερος στο τέλος του διαδρόμου. Πίσω θείο, μου λέει μοχθηρά. Απαγορευμένη περιοχή, στρίβε!

Τούρκος ο Τζούμπας! Δεμελέτε ρε μπασκίνα, σε μένανε λες ρε ταμτάκο στρίβε; Εμένα που όταν ήμανε στα χρόνια σου εσύ ήσανε πλην σπέρμα εις την πλην τρίτη;

Ο εχθρός σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του, "ζμπούτσαμ, μπάρμπα"!

Πω μάγκες μου! Έγινε συνωστισμός στη Σμύρνη! Θα σε, μου λέει, θα μου εκπισωκροτήσεις τα ωά του λέω, βρε έτσι, βρε αλλιώς, βρε ξου, βρε κλείσε να σε πάρω εγώ, χαμός! Γεγάμηκέ τα! Κάποια στιγμή κλάνει η νύφη να σχολάσει ο γάμος, ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ο ίδιος ο Λοβέρδος με μια τυρόπιτα στο χέρι! Πωπω! Μου κοτσάρει το άλλο χέρι "Λοβέρδος, χαίρω πολύ"! Τρελλάθηκα, με στέλνετε στο ΙΚΑ υπουργέ μου, Τζούμπας, του απαντάω.

Τεράστιο ον ο υπουργός! Μέγας! Με μπάζει στο γραφείο με τσι αυλικοί, παραγγέλνει στον μπαγλαμά με τα άσπρα καφέ, και όλα αυτά με ένα στυλάκι αριστοκρατικό-βασιλικό-καθηγητικομορφωτικό. Μέγας λέμε! Μεγάλη μόρφωση! 

Δεν τον καταλάβαινα ρε! Με ρωτάει περί του τραβηχτικού με τον δαρτικό υπάλληλο έξω, του λέω, δεν γίνεται να κάνει οι πάσας εις ξυλοφορτωτικός όργανος ότι του κατέβει κτλ κτλ, αλλά ο υπουργός δεν καταλαβαίνει λέξη! Μάστα μάγκες, γρι! Πολίτη, εκφράσου πιο καθαρά, να σε καταλάβει ο υπουργός, λέει μια αχαμνή που καθόταν δίπλα.

Μάστα, λέω, συγνώμη κύριε Υγείας, δημοκρατία έχουμε, δεν μπορεί ο κάθε χοντρομαλάκας μπάτσος να κάνει ότι του καπνίσει!

Να βλέπατε τα μάτια του υπουργού! Σαν φανάρια νταλίκας! Ούτε τα μισά δεν κατάλαβε ο άνθρωπος. Τι να κάνω, αν δεν πας σχολείο μένεις ντουβάρι, που να σε καταλάβουν τώρα οι μορφωμένοι. Βάζω τα δυνατά μου και κάνω μια τελευταία προσπάθεια: Κύριε υπουργέ, είπα, εις την δεινήν θέσην που ευρίσκεται σήμερα η Ελλάς, δεν επιτρέπεται εις ουδέν όργανον της τάξεως να πράττει κατά το καυλούν! Πρέπει άπαντες να κάμνουν το καθήκον τους δια την σωτηρίαν της χώρας.

Πετιέται ο Λοβέρδος πάνω, με αγκαλιάζει σφιχτά, κλάααμα να δουν τα μάτια σας! Μετά καθόμαστε κάτω και τα λέμε ώρες. Μεταφράζω. Μου λέει, και φίλτρα θα φέρουμε στα νοσοκομεία, και μπαμπάκια, και ορούς, και ουκρανέζες τσιρλίντερς στο τμήμα ανιάτων, και νέα υπόθετα θα φέρουμε, υπόθετα που θα τα πηδάς εσύ αντί να σου τα χώνουν από πίσω, και απόλα, αρκεί να μη τρέχουν όλοι πίσω του, να κάνουνε "Φατούρο στον Λοβέρδο" όταν μπαίνει μέσα.

Στο τέλος έκοψα μια κάρτα απεριορίστων αιμοδοσιών, να του δείξω την υποστήριξή μου, και έφυγα αργά το νύχτα για το σπίτι.

Αν ήταν όλα αυτά έργο, θα ακούγαμε στο τέλος που πέφτουνε τα γράμματα ένα τραγουδάκι.

Εδώ σίγουρα το, "πράσινο το φεγγαράκι".....


Κουνάει σεντονάκι ο Τζούμπας, παίδες.