Συζητάγαμε με τον Μπράδα, μέχρι που θα πάει το σημερινό χάλι. Λες έτσι, λες αλλιώς, ίσως αυτό, μπορεί εκείνο, χίλιες εκδοχές, δεν κάνουμε και τίποτα άλλο από Μνημόνιο σε Μνημόνιο.
Και καταλήξαμε τελικά στο μόνο ρεαλιστικό. Ούτε σε επαναστάσεις, ούτε σε ανατροπές, ούτε φυσικά στην λήξη του εφιάλτη και στην ανάκαμψη της οικονομίας που θα έφερνε ίσως κάποτε η απεξάρτηση από την πολιτική της τρόϊκας και του πασόκ.
Η μόνη ρεαλιστική πρόβλεψη είναι, ότι δεν πρόκειται να γίνει σύντομα τίποτα το ιδιαίτερα συγκλονιστικό: Ούτε το πασόκ θα τα παρατήσει, ούτε η τρόϊκα θα εφεύρει νέες ουμανιστικές πολιτικές, ούτε η νέα δημοκρατία ή μια κοινή κυβέρνηση μαζί με το πασόκ πρόκειται να αλλάξει φυσικά τα σημερινά δεδομένα. Δεν πρόκειται να αλλάξει στα γηρατειά του ο δικομματισμός και να γίνει αρνάκι ο νεοφιλελεύθερος λύκος της Ε.Ε, ας μην γελιέται κανείς.
Οι έχοντες ακόμα δουλίτσα, οι έχοντες ακόμα ένα μαγαζάκι που τα ψιλοφέρνει βόλτα, όσοι από τους συνταξιούχους έχουν σύνταξη που δεν τους αναγκάζει να πεθάνουν της πείνας, όσοι είναι για τα καλά βολεμένοι και όσοι δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά, αλλά την τύχη να υπάρχει στενό μέλος της οικογένειας σε αυτές τις κατηγορίες και να τους στηρίζει ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Αυτή είναι η σανίδα σωτηρίας του πασόκ! Και το γνωρίζει αυτό η κυβέρνηση και πράττει αναλόγως. Χέστηκε η πασόκα με τις αντιδράσεις του κόσμου, όσο αυτές δεν έχουν ανατρεπτικό χαρακτήρα! Χέστηκε η πασόκα όσο δεν διαφαίνεται δραματική έξοδος ψηφοφόρων της σε μια άλλη πολιτική παράταξη ή σε κάποιο νεοϊδρυμένο συνασπισμό.
Το πασόκ στηρίζει όλη του την πολιτική στην ύπαρξη μιάς αναπάντητης ερώτησης: Εντάξει, δεν συζητάμε καν για νδ και πασόκ, αλλά υπάρχει μια εναλλακτική λύση;
Είναι μια ερώτηση που κρατάει την μισή χώρα στο σπίτι και δέκα εκατομμύρια γροθιές στις τσέπες! Και αυτό το "παράσημο" κοσμεί το στήθος της Αριστεράς! Μιά Αριστερά που αν είχε σταματήσει να ασχολείται τόσο πολύ με τον εαυτό της, θα είχε σίγουρα κάποια εναλλακτική λύση έτοιμη που θα μπορούσε να συγκινήσει άμεσα το λιγότερο ένα 20% του λαού.
Γιατί η πρόταση της Αριστεράς είναι πρόταση για την ίδια την Αριστερά: Ελάτε μαζί μας και με τους δικούς μας όρους! Εντάξει, όμως δεν πρόκειται να πλησιάσει ένας οποιοσδήποτε το ΚΚΕ, δεν πρόκειται να στηρίξει κάποιος χωρίς ταξική συνείδηση αμιγώς κομμουνιστικές επιλογές. Γνωστά αυτά. Το μεγάλο κενό μεταξύ του μνημονιακού έτους 2011 και του χρόνου της εγκαθίδρυσης λαϊκής εξουσίας στην χώρα καλείται να καλύψει ο....ποιός αλήθεια;
Συμμαχίες άλλες εκτός με τον εαυτό μας δεν κάνουμε, να ρίξουμε το πασόκ δεν κοβόμαστε εφ΄όσον θα το...διαδεχτεί η νέα δημοκρατία ή κάτι άλλο εκτός από εμάς, στις πλατείες δεν κατεβαίνουμε, γενικά κακά παιδιά δεν γινόμαστε, κάνουμε δουλειά στους χώρους της δουλειάς, όσο υπάρχει δουλειά, δεν δίνουμε μία που δεν είμαστε σε θέση να συγκινήσουμε περισσότερο κόσμο από ότι συνήθως, αν και ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις απόλυτης καπιταλιστικής βαρβαρότητας...
Ε αυτά βλέπει και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που ενδιαφέρεται για το παρόν και το άμεσο μέλλον και δεν μπαίνει στην διαδικασία να μας αποδεχτεί ούτε καν σαν μεταβατική λύση. Θα πείτε, μπορεί η Αριστερά να συνεισφέρει στα κοινά μόνο στην περίπτωση που αναλάβει η ίδια την εξουσία; Φυσικά όχι! Δεν υπάρχει ιδεολογικό εμπόδιο στην συμμετοχή κομμουνιστικών κομμάτων σε μη αμιγώς κομμουνιστική κυβέρνηση!
Κάθεται και σκέφτεται τώρα ο άνθρωπος: Δεν γουστάρω άλλο πασόκ και νδ, φασίστας δεν είμαι ή ανεγκέφαλος ή κάφρος να ψηφίσω λα.ος, λαϊκές εξουσίες κτλ δεν γουστάρω, ή δεν είμαι έτοιμος για τόσο μεγάλα ιδεολογικά άλματα για να διπλαρώσω την Αριστερά, τι να κάνω;
Αυτά αναρωτιέται ο άνθρωπος, βάφεται ουδέτερος Αγανακτισμένος και κατεβαίνει στην πλατεία. Ή κάθεται σπιτάκι του! Και έτσι ζει και βασιλεύει η πασόκα και μας αλλάζει τα φώτα! Μέχρι πότε; Πανεύκολη απάντηση: Μέχρι να τελειώσουν τα έτοιμα, να μην φτάνουν πιά τα παλιά, και προπάντων με την Αγία Ανεργία!
Κάθε νέος άνεργος φέρνει το πασόκ και πιό κοντά στον γκρεμό! Και πιό κοντά στην Αριστερά! Δυστυχώς πολλές φορές και πιό κοντά στον φασισμό. Λέτε να είναι αυτή η συνταγή της επιτυχίας;
Όχι! Αν επιτρέψουμε την λεηλασία της κοινωνίας, την εξαθλίωση του λαού, θα έχουμε αποτύχει στην αποστολή μας. Και με το ΜΑΣ εννοώ την Αριστερά. Την Αριστερά που καλείται επιτέλους να κάνει την υπέρβαση!
Τι υπέρβαση;
Τουλάχιστον να δώσουν ένα επίσημο ραντεβού και να ανταλλάξουν δυό κουβέντες μεταξύ τους! Και ας πούνε μετά ότι δεν βγήκε τίποτα και ότι έφταιγε ο άλλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου