Πόσους νεκρούς άστεγους δικαιολογεί η κυβέρνηση;

Μάθαμε να μετράμε νεκρούς άστεγους. Όχι πως έγινε ξαφνικά ξεφτέρι στην αριθμητική συμπόνοιας και ευαισθησίας το φιλότιμό μας. Απλά είμαστε σε θέση να αραδιάζουμε ορισμένα προϊόντα της αρρωστημένης κατάστασης που διαιωνίζουμε με την ανοχή, την αδιαφορία ή τη δειλία μας:

Κι΄άλλος ένας, κι΄άλλος ένας, κι΄άλλος ένας, κι΄άλλος ένας...

Και μην νομίσετε ότι μετράμε στον ρυθμό που επιβάλλει η καρδιά μας: Νεκρούς από το κρύο μας επιτρέπει να υποσημειώνουμε σαν "παράπλευρες απώλειες" ο χοντρόπετσος ανθρωπισμός μας. Ο θάνατος του άστεγου συνάνθρωπου πουλάει/μετράει μόνο όταν προέρχεται από το κρύο. Και ούτε λέξη φυσικά στις φυλλάδες και στα κανάλια όταν πεθαίνει από αρρώστεια. Τότε έχει βλέπετε το "δικαίωμα" να σβήσει μέσα στην ανωνυμία...

Η κόκκινες γραμμές του θανάτου δεν έρχονται σε επαφή με καμμία άλλη κόκκινη γραμμή. Μακριά από την συνείδηση μιάς αυτιστικής κοινωνίας, ακόμα πιό μακριά από κάποια ψίγματα κοινωνικού κράτους που ίσως μπόρεσαν να διασωθούν από την λαίλαπα του υπέρτατου σταρχιδισμού του σάπιου καθεστώτος εξουσίας, γραμμένοι στα παλιά παπούτσια των Ωραίων και Δυνατών και στα παπάρια των Σπουδαίων ή Δήθεν, αρκούνται να δίνουν με το στερνό τους "Απών" παρών...

21ος Αιώνας, Ελλάδα: Ο θάνατος παραμονεύει σε πάρκα και παγκάκια, σε πλατείες και δρόμους, σε παραπήγματα και αίθουσες αναμονής αυτούς που περνάνε μέσα από το δίχτυ κάθε σωτηρίας: Τους πιό αδύνατους μεταξύ των αδυνάτων. Η εξαθλίωση παύει κάποτε να ρίχνει πασιέντσες με αυταπάτες και ξεχνιέται απλά στον σκληρό ρεαλισμό ότι μοναχά η ελπίδα δεν ζεσταίνει.

Πειραιάς, Ακτή Μιαούλη Γενάρης 2012....

Πεδίο του Άρεως, Μάρτης 2011....

Νοέμβρης 2010 Ταύρος, στα γρανάζια απορριματοφόρου....

Σητεία, Γενάρης 2012....

Σ΄ένα παγκάκι σε κεντρική πλατεία στα Χανιά....

Αθήνα, παγκάκι 13 Πρώτου....

Βόλος, ένα Ρουμάνος άστεγος σε αίθουσα αναμονής νοσοκομείου....

Μάρτης 2011, Άλσος Θησείου....

Νοέμβρης 2011, σε πλατεία στο Αίγιο....

Κομπολόϊ θανάτου στην χώρα που η ντροπή έπαψε να ανησυχεί ιδιαίτερα το μεταλλαγμένο DNA της κοινωνίας. Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, φτωχοί, άνεργοι, άποροι, μετανάστες, άστεγοι: Η σωτηρία της ξεσκισμένης πατρίδας καλά κρατεί.

Ποιός έχει τώρα σειρά;