Η θεία (να την πούμε Λουκία, ωραίο όνομα. ταιριάζει και στο λούκι που περνάμε) Λουκία ήταν Πασόκ. Πρώτη φορά γράφω το πασόκ με κεφαλαίο πι, θεία από τις ελάχιστες η θεία. Πασόκ από την γέννησή του η τρομερή όσο και αγαπημένη μου θειά, πασόκ ψυχή τε και σώματι και πίσω όλοι σας κουφάλες και σας έφαγα!
Και μόνο της πλάκας δεν είναι η παραπάνω απειλή, απίστευτος τσαμπουκάς και μεταξωτή διαόλου κάλτσα η θεία Λουκία! Μερικοί την θεωρούν μόνο περίεργη, ή απλά παράξενη, ή ιδιόρρυθμη, ή τρελλάρα, ή όλα αυτά μαζί, συν όλα όσα ξέφυγαν από το κουτί της Πανδώρας.
Μπορεί νάχουν και δίκιο.
Αλλά παρ΄όλα αυτά η θεία Λουκία είναι μοναδική: Αυτοπεποίθηση άνακτα, προσωπικότητα λιονταριού, περηφάνια μιάς μεραρχίας τορέρο, καρδιά φάλαινας! Μιά τεράστια καρδιά που έχει χωρέσει όλον τον πόνο του ντουνιά συν τον μεγάλο τον δικό της, και όλον τον πόνο τον δικό μας.
Λούκυ Λουκ η θεία! Πυροβολεί πιό γρήγορα και από τον ίσκιο της, αδυσώπητα σκληρή στην κρίση της και θανατηφόρα δηλητηριώδης στην κριτική της. Ομηρικές μάχες μεταξύ μας, για τα πολιτικά μέχρι τον Σεπτέμβρη και δεν υπάρχει πιό τιμητικό μετάλλιο για μένα, από την ισόπαλη έκβαση των μονομαχιών μας. Ισοπαλία τρόπος του λέγειν, τα παράτησα κάποτε για να σώσω τις διακοπούλες μου, είναι η πραγματική ανάγνωση της λέξης.
Την πήρα τηλέφωνο, να της ευχηθώ για τις γιορτές και δεν την γνώρισα! Σαράντα λεπτά τα λέγαμε και ήταν σαν να διάβασα όλες τις πολιτικές και οικονομικές εφημερίδες του πλανήτη!
Όχι παιδί μου, μου είπε, δεν υπάρχει πιά ελπίδα. Ο κόσμος έπαψε να αντιστέκεται, έβαλε το κεφάλι κάτω και κλαίει την μοίρα του. Ναι, θυμωμένοι είναι όλοι τους, αλλά δεν τολμούν να ...θυμώσουν περισσότερο από τον φόβο μήπως χάσουν και τα λίγα που τους έμειναν. Και προπάντων, δεν δείχνουν να έχουν μάθει τίποτα από όλα αυτά που τους έχουν βρει, και δεν έχουν διάθεση να αλλάξουν ούτε μιά γραμμούλα από τα πιστεύω και τις συνήθειές τους.
Η κυβέρνηση; Τι θες από την κυβέρνηση; Το ξέρουν τα καθάρματα ότι πεθαίνουμε, ότι δεν μπορούμε να πληρώνουμε άλλο, ότι τελείωσαν τα αποθέματα, ότι φτάσαμε πιά στο αμήν, αλλά δεν τους νοιάζει καθόλου. Έχουμε πολύ κατήφορο ακόμα μπροστά μας, δεν φτάσαμε ακόμα στον πάτο. Να δεις, που θα βγάλουν νέα δημοκρατία στις εκλογές, και μετά από αυτήν θα ξαναψηφίσουν πασόκ. Δεν έχει λυτρωμό! Τι θα κάνω εγώ; Εγώ ΔΕΝ θα πάω! ΔΕΝ ψηφίζω κανένα!
Μα ρε θεία, αν δεν πας να ψηφίσεις, ψηφίζεις! Αν δεν πας να τους δώσεις ένα μάθημα, κερδίζουν μία ψήφο τιμωρίας, αβάντα τους κάνεις.
Όχι! Μιά ζωή τους ψήφιζα. Είτε γιατί τους πίστευα, είτε για να μη βγουν οι άλλοι, είτε γιατί πίστευα ότι έμαθαν από τα λάθη τους ή επειδή νόμιζα ότι είναι οι λιγότερο κακοί. Αυτή τη φορά δεν θα πάω να ψηφίσω, επειδή δεν θέλω να ψηφίσω κανέναν!
Καλά ρε θεία, και γιατί κανέναν....
Ούτε που πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση! Ξέρω που το πας, μου λέει, Όταν λέω κανέναν, εννοώ κανέναν. Ούτε τον Καρατζαφέρη, ούτε την Αριστερά, ούτε κανέναν άλλο πούστη. Ούτε παλιόν, ούτε νέον! Δεν απαξιώνω τις ιδεολογίες, τους ανθρώπους που έχουν χάσει κάθε μέτρο και δεν είναι άξιοι να φέρουν τον τίτλο "άνθρωπος", απαξιώνω. Αυτή τη φορά δεν θα πάω για κανέναν πούστη να ψηφίσω, θα καθήσω στο σπίτι μου για μένα! Θα δωρήσω την μέρα εκείνη σε μένα και στο παιδί μου. Και ας βοηθάει όποιον νάναι η αποχή μου!
Αυτή τη φορά τελείωσε η κουβέντα εδώ. Ούτε αλληλοβριστήκαμε, ούτε χαλάσαμε, ως συνήθως, τις καρδιές μας. Απλά σταματήσαμε τη συζήτηση. Χωρίς νικητή και ηττημένο αυτή τη φορά, χωρίς προτάσεις ή απόδοση ευθυνών, χωρίς ανάλυση της οικονομικής κατάστασης ή αναδρομή στο φαύλο παρελθόν. Η θεία Λουκία σταμάτησε να ελπίζει, και -άκουσον άκουσον- παραδόθηκε στο μοιραίο! Ποιά; Η θεία Λουκία! Η προσωποποίηση του τσαμπουκά κατέθεσε τα όπλα! Το είδαμε και τούτο....
Τι απόμεινε;
Θλίψη!
Αυτή τη φορά ούτε δείγμα οργής, μόνο θλίψη...
Και τι να της έλεγα; Θεία στήριξε "εμάς"; Πόσες φορές να της το πω; Γι΄αυτό μίλησα για θλίψη. Επειδή υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες θειάδες, που προτιμούν να χτυπάνε με απόγνωση το κεφάλι τους στον τοίχο, παρά να πλησιάσουν τα κόμματα της Αριστεράς!
Θλίψη για την αδυναμία της Αριστεράς να μπορέσει να αγκαλιάσει ή να αφήσει να την αγκαλιάσουν τόσες άξιες θειάδες....
Γιατί υπάρχουν αυτές, φίλοι και συντρόφοι μου....
Και τριπλή θλίψη, γιατί η θεία Λουκία είναι απόλυτα υπαρκτή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου