«Η τηλεδιάσκεψη του Eurogroup ήταν πολύ δύσκολη. (Δεν έβγαινε η γραμμή της Μέρκελ, του Σαρκοζύ είχε παράσιτα, είχε και βλάβη ο ντελιβεράς που θα έφερνε τις πίτσες και έβγαλα το απόγευμα μόνο με δώδεκα καλαμάκια πίτα. Με απόλα. Με έπαιρνε και κάθε τόσο ο Λοβέρδος και μου έλεγε "πρόεδρε σ΄αγαπάω μ΄ακούς;" Δράμα λέω. )
Υπάρχει μεγάλη αδημονία και μεγάλη πίεση των τριών θεσμών που συγκροτούν την τρόικα, (δώστα όλα εδώ και τώρα Μπέννυ....) αλλά και εκ μέρους των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, το καθένα από τα οποία έχει τα δικά του κριτήρια, τα δικά του προβλήματα, τις δικές του προτεραιότητες. (...αλλά εγώ να μη μασάω, έγινε της Ε.Ε! Μπορείτε να φανταστείτε τι πίεση μπορεί να ασκήσει ο πρωθυπουργός ενός Λουξεμβούργου ή μιάς Μάλτας; Και άμα ψιλοέχεις πιεσούλα ως άνθρωπος του χόντρους του ξυγκιού και της ευσιτίας, καταλαβαίνετε ότι δεν θέλει και πολύ για να κάνει μπαμ και να σε πάνε δημοσία δαπάνη Ά Νεκροταφείο και νά΄ρχεται στην κηδεία σου και ο Καραμανλής και να αποθεώνεται από την μάζα.)
Η απόσταση που χωρίζει την επιτυχή ολοκλήρωση των διαδικασιών από ένα αδιέξοδο που μπορεί να είναι και τυχαίο, (Πες ένα νούμερο! -Χίλια τριακόσια είκοσι πέντε. Μπίνγκο!) ή να οφείλεται σε παρεξήγηση, (Τολμάς και με αποκαλείς βόδι ρε παλιοτόμαρο; -Τον άλλο αντιπρόεδρο εννοούσα κύριε αντιπρόεδρε) είναι πάρα πολύ μικρή. Η γραμμή είναι πάρα πολύ λεπτή. Βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού. (Αυτό με το ξυράφι και την γραμμή δεν πρέπει να παρεξηγηθεί. Αλοίμονο τώρα άμα τραβάγανε και οι υπουργοί μυτιές, δεν πάει. Καλά, για τον Χρυσοχοΐδη δεν βάζω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο, μάλλον να παίρνει τίποτα ληγμένα τον έχω). Διεξάγουμε, με επίκεντρο (σε πόσο βάθος δεν γνωρίζω) εδώ το Υπουργείο των Οικονομικών, μια πάρα πολύ σκληρή και λεπτή διαπραγμάτευση. (Μας ζητάνε 10, τους αντιπροτείνουμε 9,5, επιμένουνε στα 10, τα παίρνουμε στο κρανίο, τα παίρνουνε και αυτοί στο κρανίο, ε τι να κάνουμε τους δίνουμε 10, σκληρή διαπραγμάτευση δηλαδή. Α, λεπτή είναι μία γραμματέας που φέρνει καφέδες)
Ήδη, έχουμε καταφέρει πολλά πράγματα, (σωτηρία των συντάξεων, σωτηρία μισθών, μείωση ανεργίας, μείωση λουκέτων, μείωση χρόνου συνταξιοδότησης, αύξηση επιδομάτων, πολύ πράμα. Ότι ακουμπάμε ρε σεις, σώζεται! Ούτε ο Μίδας νάμαστε!) έχουμε ουσιαστικά συμφωνήσει σε ζητήματα, όπως ο τρόπος επανακεφαλαιοποίησης και αναδιοργάνωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, (από την τσέπη του Τυλιχτή, στο πορτοφόλι του Τραπεζίτη, πού λέει μιά νέα λαϊκή παροιμία) η πορεία των ιδιωτικοποιήσεων, (ξεπούλα) πολλές θεσμικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, (αυτό και αν είναι σωτήριο μέτρο!) με κορυφαίο και χαρακτηριστικό παράδειγμα την ανάγκη να υπάρξει επιτέλους στη χώρα μας ένας αποτελεσματικός μηχανισμός παρακολούθησης και συμπίεσης των τιμών, ιδίως των τιμών που συγκροτούν το καλάθι του φτωχού και μεσαίου νοικοκυριού. (Πολλοί θα πουν τώρα, από πότε ενδιαφέρεται ο Βενιζέλος για τα φτωχά και μεσαία νοικοκυριά και άλλοι θα χλευάσουν ότι χέστηκε ο Βενιζέλος για τα νοικοκυριά. Ε χέστηκα άμα πούνε!)
Ανοιχτά είναι δύο μεγάλα ζητήματα, που συνδέονται μεταξύ τους: οι εργασιακές σχέσεις και άρα οι αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα και τα δημοσιονομικά μέτρα (μιλάμε για τσεκούρι στα μιστά του ιδιωτικού τομέψ, για να το πούμε λαϊκά, να μη βγει κάνας μαλάκας και πει ότι δεν κατάλαβε) που πρέπει να ληφθούν (αυτό έλειπε να μην έπρεπε) για να είμαστε απολύτως εντός στόχου το 2012, (δεν έχουμε πιάσει μεν ούτε έναν στόχο, ούτε λιγάκι για να αρτηθούμε, ντιπ καταντίπ που λέει και ο καράβλαχος ο Κουκουλόπουλος, αλλά να μη πούμε και καμμιά μαλακία να σπάσει η ρουτίνα ρε παιδιά;) με δεδομένο ότι έχουμε καταγράψει ένα καλό αποτέλεσμα, (καλάμια δηλαδή) εντός σχεδόν των προγνώσεών μας, (παραλίγο να μέναμε και παρθένες δηλαδή, τόσο σχεδόν εντός) ως προς τον δημοσιονομικό στόχο του 2011. Εδώ, έχουμε καταφέρει να περιορίσουμε πάρα πολύ το πεδίο της διαπραγμάτευσης. (μόνο στα τέσσερα, δεν έχει άλλη στάση!) Αλλά, υπάρχουν ακόμα ανοιχτά θέματα και πρέπει να οριστικοποιηθεί το σχήμα. (ο αριθμός των μελών της παρτούζας)
Πλέον βρισκόμαστε στα σημεία εκείνα, επί των οποίων πρέπει να αποφασίσουν και να δεσμευτούν οι πολιτικές δυνάμεις και άρα οι αρχηγοί των τριών κομμάτων που μετέχουν στην Κυβέρνηση και την στηρίζουν. Είναι η ώρα των δεσμεύσεων....
(Δέσμευση άνευ λαϊκής εντολής φυσικά, ποιός σωτήρας τον ρωτάει τον Μαλάκα για την γνώμη του και αν γουστάρει σωτηρία ; Και πάμε στοίχημα ότι και οι τρεις σωτήρες θα συμφωνήσουν τελικά γιά όλες τις...στάσεις σωτηρίας;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου