Έπαθε την πλάκα του ο Νταβούτογλου (Επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Μέρος 1)

Αυθεντικός διάλογος Παπούλιας-Νταβούτογλου. (Βάζουμε Παπούλια πρώτο, επειδή παίζει εντός):


Νταβούτογλου: (καθώς εισέρχεται γελαστός στο προεδρικό μέγαρο) Γειά σου Πρόεδρε!

Παπούλιας: (το ίδιο γελαστός) Ναι.

Νταβούτογλου: (από μέσα του) Μάλλον κουφάθηκε εντελώς ο παππούς. (Από έξω του, με πιό δυνατή φωνή) Γειά σου Πρόεδρε!

Παπούλιας: Ναι.

Νταβούτογλου: (στον διερμηνέα του) Ρε συ Αχμέτ, μήπως δεν του το μετάφρασες το "γειά σου Πρόεδρε" του γκιαούρη;

Αχμέτ: Πως δεν το μετάφρασα, μάλλον κουφός είναι ο άνθρωπος.

Νταβούτογλου: (βουτάει μιά ντουντούκα που βρίσκει τυχαία μπροστά του, την πλασάρει δίπλα από το αυτί του Παπούλια και αρχίζει να φωνάζει με όλη του τη δύναμη) Γειά σου Πρόεδρεεεεεεε!

Παπούλιας: Ναι.


Μία ώρα αργότερα.

Η τούρκικη αποστολή στο προεδρικό πάτωμα. Κάτι ψελίζουν οι άνθρωποι, αλλά μόλις που ακούγονται αυτές οι ξεψυχισμένες, βραχνές φωνούλες: Γειά σου Πρόεδρε.

Παπούλιας: (στα πρόθυρα της λιποθυμίας) Ναι...



Φουλ για σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο η φάση. Τι κάνουμε τώρα; Εκεί ακριβώς περνάει εντελώς τυχαία ο Λοβέρδος, που ως γνωστό είναι σε όλα μέσα. Αστραπιαία, πριν προλάβει καν να ιδρύσει νέο κόμμα δηλαδή, πιάνει το νόημα του δράματος και πιάνει δράση: Παιδιά, να σώσουμε τον Πρόεδρο, φωνάζει. Πάτε και φέρτε γρήγορα ένα Προεδρικό Διάταγμα με τίποτα δρακόντεια μέτρα κατά του λαού, να υπογράψει, να έρθει στα ίσια του ο Πρόεδρος.

Φύγανε φυσέκι οι σφουγγοκωλάριοι και πριν προλάβει να πει σαξές στόρυ ο Σαμαράς, νάσου τους πίσω τους τσίφτηδες με ένα πάμφρεσκο Προεδρικό Διάταγμα, να γλύφει ο Δανειστής τα δάχτυλά του. Του κοτσάρουνε ένα στυλό του Παπούλια, ανοίγει τα μάτια του, ρίχνει μιά ματιά στο κείμενο, τσουνάμι από νέα μέτρα, ξαναγυρίζει η ζωή στο σώμα του και αρχίζει να υπογράφει με ταχύτητα δεκαπεντάρη. Βάλανε και στον Νταβούτογλου κάτι σάλτσες από σουτζουκάκια σμυρνέϊκα να μυρίσει, συνήλθε ο άνθρωπος. Βλέπει τον Παπούλια να έχει ξαναζωντανέψει και χεραιτάει: Γειά σου Πρόεδρε!

Ο Παπούλιας ακούει, σφίγγεται, παίρνει μιά βαθιά ανάσα, πάει να πει κάτι, ξανασφίγγεται, ιδρώνει, ξεϊδρώνει, προσπαθεί, αρχίζει τον ξερόβηχα και πετάει στο τέλος ένα απελπισμένο....ναι.

Δεν γνωρίζω την συνέχεια, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θα μου επιτρέψετε να πάρω το μέρος του Παπούλια. Εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχει πει άλλη λέξη εκτός από ΝΑΙ ο Πρόεδρος, φυσικό είναι να κολλήσει κάποτε η βελόνα...